missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

ONTMOETING & DIALOOG - November 2016

donderdag 3 november 2016 door G.Verbist, mafr.

[bleu marine]- Via dialoog tekenen van Gods barmhartigheid doen groeien -
Paus Franciscus koppelde barmhartigheid aan dialoog
[/bleu marine] (22.10.16)

[bleu marine] Luisterbereidheid, naastenliefde en de ander als gave Gods. [/bleu marine]
De dialoog maakt het mogelijk dat mensen elkaar kennen en de noden van elkaar verstaan. Het is op de eerste plaats een teken van groot[bleu] respect[/bleu], want men neemt een houding aan van luisterbereidheid en zo kan men de betere kanten van de gesprekspartner waarnemen. Op de tweede plaats is dialoog uitdrukking van naastenliefde, want ook al loochent men de verschillen niet, toch kan hij helpen om het [bleu]algemene welzijn[/bleu] na te streven en te delen.
Bovendien nodigt dialoog ons uit de ander te zien als [bleu]een gave Gods[/bleu], die ons oproept en ons om erkenning vraagt.
Vaak ontmoeten we de andere niet, ook al leven we naast elkaar; vooral als wij onze positie voorrang geven op die van de ander. We dialogeren niet wanneer we niet voldoende luisteren of wanneer we de ander onderbreken om ons gelijk aan te tonen. Zo dikwijls doen we iemand naar wie we luisteren ophouden met spreken: neen ! neen ! zo is het niet ! En zo laten we niet toe dat de andere zijn uitleg kan afmaken. Dat verhindert de dialoog: het is agressie.

[bleu]Echte dialoog, daarentegen, vraagt
om ogenblikken van stilte,
om de buitengewone gave van Gods
aanwezigheid in de broeder te verstaan.
[/bleu]


[bleu marine] Nood aan dialoog in gezin en werkkring. [/bleu marine]
Dialogeren helpt mensen relaties te vermenselijken en misverstanden te overstijgen. Er is grote nood aan dialoog in onze gezinnen. Wat zou men de kwesties gemakkelijker oplossen, moest men leren naar [bleu]elkaar te luisteren[/bleu] !
Dat is zo in de relatie van man en vrouw, van ouders en kinderen. Hoeveel hulp zou er niet komen van dialoog tussen leraren en leerlingen, of tussen bazen en arbeiders om zo beter werkvoorwaarden te ontdekken.

[bleu marine] Dialoog over de schepping. [/bleu marine]
Denken we aan de grote gave van de schepping en aan de verantwoordelijkheid die we allen dragen bij het behoeden van ons gemeenschappelijk huis: dialoog over zo’n centraal thema is een onontkoombare noodzaak. Denken we aan de dialoog tussen godsdiensten, om de diepe waarheid te ontdekken van hun zending tussen de mensen en om bij te dragen tot de vrede en tot een netwerk van respect en broederlijkheid.

[bleu marine] Behoefte aan Gods liefde. [/bleu marine]
Alle vormen van dialoog zijn uitdrukking van de grote behoefte aan Gods liefde die uitgaat naar allen en in elkeen een zaadje legt van zijn goedheid zodat men kan bijdragen tot zijn scheppingswerk.
Dialogeren is luisteren naar wat de ander mij te zeggen heeft en met mildheid uitspreken wat ik denk. Als dat gebeurt, worden gezinnen, wijken en arbeidsmiddens beter.
Maar als ik de ander niet laat uitspreken en begin te brullen – vandaag wordt zoveel gebruld – dan zal onze relatie niet goed aflopen: dan zal de relatie tussen man en vrouw niet goed aflopen, ook niet de relatie tussen ouders en kinderen.

[bleu]Luisteren, uitleggen, met mildheid,
niet blaffen naar de ander, niet brullen,
maar een open hart hebben..
[/bleu]


[bleu marine] Dialoog als teken van Gods barmhartigheid. [/bleu marine]
Jezus wist heel goed wat er in het hart leefde van de Samaritaanse vrouw
(Joh 4,6-15) een grote zondares, en toch heeft Hij haar niet verhinderd zich uit te spreken. Hij heeft haar laten spreken tot het einde toe en beetje bij beetje is Hij ingetreden in het mysterie van haar leven. Dat onderricht geldt ook voor ons. Langs de dialoog kunnen we de [bleu]tekenen van Gods barmhartigheid doen groeien[/bleu] en zo tot instrument maken van openheid en respect.

(Paus Franciscus – Kerknet. 23.10.16.)
 

__5__

[bleu marine]Paus Franciscus was in de Kaukasus om ’de ontmoeting tussen culturen en tussen godsdiensten te bevorderen’[/bleu marine] (30 sept – 2 okt.)

Als de interreligieuze dialoog constructief is geweest in Azerbeidjaan, dan zal het oecumenisme geleden hebben tegenover de Kerk van Georgië, de meest geslotene van de orthodoxie.

[bleu] In Georgië, [/bleu] zijn 83,9 % orthodoxen; de katholieken zijn 0,8 % (zo een 35OOO
gelovigen); de islam telt 9,9 % van de bevolking; de joden zijn met 10 000.
De paus heeft de orhodoxe patriarch ontmoet in zijn kathedraal, maar er was geen viering. Hij heeft ook chaldese christenen ontmoet, die vooral uit Irak gekomen waren met hun bisschop.

[bleu] In Azerbeidjaan [/bleu] was het essentieel interreligieus. Van de 8 miljoen inwoners zijn 85 % moslimsjiiten. In de hoofdstad Bakoe staat er een standbeeld van de eerste vrouw die vrijwillig haar hoofddoek verlaten heeft.
De anderen zijn orthodoxen. Er leven 30 000 joden en 57O katholieken.

In de moskee van Bakoe, tegenover de grootmoefti van de Kaukasus, heeft de paus zich duidelijk uitgesproken. Ten gunste van de plaats van de godsdiensten in het burgerlijk leven, heeft hij zich klaar en duidelijk uitgesproken tegen het religieuze extremisme en de instrumentalisatie van het religieuze in de conflicten. “ Vanuit deze kenmerkende plaats, stijgt de kreet op die uit het hart komt : nooit meer geweld in naam van God ! Moge zijn heilige Naam aanbeden worden .”

(ZENIT)
 

Heilige Vader, U heeft verklaard dat de bezoeken van korte duur in landen waar de katholieken maar een minderheid vertegenwoordigen, geen verloren tijd waren. Wat wil U daarmee zeggen ?

“ De eerste reis die ik gemaakt heb in Europa, was Albanië, een land dat niet katholiek is. Vervolgens is er Bosnie-Herzegovina geweest – hetzelfde. Het is alleen in Griekenland dat ik midden de katholieken gegaan ben. Armenië, Georgië, Azerbeidjaan zijn verschillend op religieus vlak. Maar zij hebben intense spirituele houdingen. Waarom ga ik ereen? Voor de katholieken,[bleu]om contact op te nemen met de omgeving van de katholieken[/bleu], zoals ik vandaag in Azerbaidjaab heb gedaan, waar slechts 6OO katholieken leven. Dit gezegd zijnde, men ziet de dingen beter vanuit de omgeving dan vanuit het centrum.”

(in het vliegtuig bij de terugkeer, Marco Ansando
Le Soir 4.10.16/vertaling:D.F.)
 

__5__

[bleu marine]Een moslim heeft geweigerd de hand te geven aan een vrouwelijke schepen te Gent[/bleu marine]
– “ Ik heb het koppel willen begroeten dat gekomen was om te trouwen, en de meneer heeft mijn gestrekte hand geweigerd zeggende ’ ik geef de hand niet aan vrouwen, tenzij aan mijn eigen vrouw ’

(De Standaard .15.10.16.)
 

Het is niet toegelaten aan een man die in Allah en in zijn gezant gelooft zijn hand te leggen in die van een vrouw die hem niet toebehoort (volgens een hadith).
Een hadith is een mondelinge communicatie van de profeet Mohamed, die tot de Overlevering behoort. Al de hadiths van de Profeet zijn niet authentiek. Niet alles wat vastgelegd is in de Overlevering is van de orde van het geopenbaarde. En niet alles wat van de orde van het geopenbaarde is is absoluut en universeel.

[bleu]In de KORAN[/bleu] lezen we : ’ Als ge een begroeting doet, begroet dan op een beste manier; of beantwoord die eenvoudig ’ [mauve fonce](soera 4, vers 86)[/mauve fonce] (vertaling: D.F.)

__5__

[bleu marine]Paus zendt bisschop van Antwerpen als oecumenische gezant[/bleu marine]
Paus Franciscus en de anglicaanse aartsbisschop van Canterbury Justin Welby
hebben op 5 oktober tijdens een vesperdienst te Rome een krachtig getuigenis afgelegd van het verlangen van de beide kerken naar de eenheid van de christenen. De bisschop van Antwerpen Johan Bonny, samen met de residerende anglicaanse bisschop Robert Innes te Antwerpen, werden gezonden om te getuigen van het verlangen naar de eenheid van de christenen
en een gemeenschappelijk geloofsgetuigenis.

“ Laat ons bidden dat de Heer
ons toelaat om van hieruit
een nieuwe impuls te geven aan gemeenschap
en gezamelijke geloofsverkondiging.” (paus Franciscus)
(Kerknet – 6.10.16.)
 

__5__

[bleu marine]Een sobere herdenking ingezet van de 5OOste verjaardag
van het begin van de REFORMATIE door Maarten Luther.
[/bleu marine]

In de lutherse kathedraal van Lund (Zweden), in aanwezigheid van paus Franciscus en het Zweedse koningspaar, en in aanwezigheid van de belangrijkste lutherse kerkleiders, had deze plechtigheid plaats.
Er waren verschillende toespraken. o.a. van Kardinaal Koch en paus Franciscus.
“ Wij betreuren ten zeerste wat lutheranen en katholieken elkaar doorheen de eeuwen hebben aangedaan.” (Kard.Koch)
Bisschop Younab (voorzitter van de Lutherse Wereldfederatie) betreurde de muren die wij zowel als individu, maar ook als gemeenschap toen, maar ook nog vandaag hebben opgetrokken.
Paus Franciscus loofde de luthers-katholieke toenadering van de afgelopen 5O jaar. Er werden belangrijke stappen gezet.
De locatie van Lund werd uitgekozen (en niet Duitsland waar Luther geboren is)
omdat hier, 5O jaar geleden, de Lutherse Wereldbond gesticht werd, die vandaag 150 lidkerken wereldwijd overkoepelt.
Op het einde ondertekenden de paus en de voorzitter van de Wereldfederatie nog een gemeenschappelijke verklaring, waarin beiden hun spijt betuigen over de fouten uit het verleden, maar ook oproepen om de blik te richten naar de toekomst.

(Kerknet)
 
  G.Verbist, mafr.

Trefwoorden

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 318 / 1154713

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen België  De activiteit van de site opvolgen Dialoog   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License