missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Lignes de fracture N°39 Breuklijnen

Septembre-September 2010
jeudi 30 septembre 2010 par J.V.

WIJ (IK EN JIJ) EN DE VREEMDELINGEN : EEN GETUIGENIS

Terugkomend in Nederland voor een kort verlof, word ik, werkende in een moslimland, getroffen door de enorme antiislam- en antimigrantencampagne die hier en in andere landen van Europa en Amerika gaande is. Je leest het in de kranten en hoort het op radio- en televisieinterviews. Hoe valt dit te rijmen met ons werk, met het opbouwen van een geharmonieerde wereld, waar ieder mens gerespecteerd wordt voor wat hij is ?

Zelf werd ik als Witte Pater naar Noord – Afrika gestuurd, niet om de mensen te bekeren tot een ander geloof, maar om een dialoog op gang te brengen die van ons vraagt om samen op weg te gaan naar de zin van het bestaan en zo meer diepgang te geven aan in wat wij geloven. Voor ons katholieken, heeft het tweede Vaticaans concilie bevestigd dat God zich ook openbaart via andere godsdiensten. Wij hebben de slagzin achter ons gelaten "buiten de kerk geen heil" en vertrouwen gegeven aan de Geest die eenieder van ons leidt en ruimte geeft, ons inspireert. Zijn wij eigenlijk niet bezig ons achter een politiek te scharen die alles wat anders is tracht buiten te houden ? Die bezig is voor "andersdenkend" de deur te sluiten ? Zijn wij niet bezig ons op te sluiten in een eng wereldje van mensen die allemaal hetzelfde denken en doen ?

Wat te doen als in de VS opgeroepen wordt tot Koranverbranding, of als in Frankrijk zomaar duizenden zigeuners over de grens worden gegooid, als overal rond de vliegvelden in Europa (en zelfs in Afrika) detentiekampen worden gebouwd om mensen zo vlug mogelijk uit het land te zetten, en ten slotte als een man naar een spermabank gaat en daar eist dat zijn zaad alleen voor ariërs wordt gebruikt ?

Wat te doen als mensen in moslimlanden worden gearresteerd omdat ze de Bijbel bij zich hadden of vrouwen worden gestenigd omdat ze misschien naar een andere man hebben gekeken ?

Wat te doen als tussen Afrika en Europa mensen omkomen in de Middellandse Zee omdat op hen geschoten wordt of hun bootje gewoon omver wordt gevaren ? Lijkt dit niet een beetje op de muur van Berlijn waar de Oost-Duitsers op hun eigen onderdanen schoten ?

Wat te doen als in Noord-Afrika, mensen zomaar met volle vrachtwagens (als het ware vuilniswagens) over de zuid grens worden gekieperd, midden in de woestijn, zonder voldoende water en eten, en daar dan ten onder gaan ?

Wat te doen als morgen ouderen en gehandicapten worden uitgerangeerd, aan de zijlijn worden gezet omdat ze niet meer nuttig zijn voor de samenleving, niet productief, niet betaalbaar ? Waar staan wij dan als medemens en als christen ?

Hoe is dat alles te rijmen als we zelf uit een land komen (of wonen), dat in het verleden duizenden van zijn onderdanen heeft laten emigreren naar verre streken zoals Australië, Nieuw-Zeeland en Canada ? Zouden wij gewild hebben dat hen hetzelfde was overkomen als nu de migranten die in onze landen aan de deur kloppen ?

Na veertig jaar Algerije geloof ik nog steeds in " de mens" door God geschapen, die capabel is zijn weg te zoeken en te vinden, ver van iedere dwang, ideologie of godsdienst met een "naambordje". Maar deze mens moet dan wel de mogelijkheid hebben om, in alle vrijheid, zijn weg te zoeken "met en naar zijn Schepper".

Als leraar aan het Nationaal Doveninstituut te Algiers, heb ik me jaren ingezet om mijn leerlingen te integreren in de samenleving, in scholing en in werk. Hoe vaak heb ik niet moeten vechten om die "vreemde eenden" geaccepteerd te krijgen in een school, in een opleiding en in een onderneming !

Vandaag de dag is het nog moeilijker om vluchtelingen en migranten te begeleiden. Mensen sterven bij "bosjes" in de woestijn, verdrinken in de Middellandse Zee, lopen ernstige ziektes op. De kinderen worden maar mondjesmaat op de scholen geaccepteerd ! In twee jaar tijd hebben we 25 migranten en vluchtelingen begraven, waarvan 22 vrouwen, allen tussen 20 en 35 jaar !

Op 10 april hebben wij een jongen moeten begraven uit Kameroen. Precies op zijn verjaardag, 24 jaar, is hij gestorven aan hepatitis B. Gedurende de dagen voor zijn dood stuurde hij mij iedere dag om middennacht noodkreten per sms, waarin hij mij smeekte hem niet alleen te laten ! Hij was "zomaar" komen aanlopen uit zijn geboorteland op weg naar een betere wereld.

Op 10 mei hebben wij een vrouw van 50 jaar begraven. Haar dochtertje was 3 jaar geleden verkracht in een ziekenhuis in Tamanrasset op veertienjarige leeftijd. Sindsdien liep zij, met haar dochter en de geboren baby, in Algiers alle moskeeën en kerken af voor hulp. Uitgeput door zoveel ellende is ze ten slotte gestorven in de armen van haar kind en kleinkind. Toen wij haar wilden begraven ontstond er ook nog strijd of zij moslim of christen was ! Ook zij was "zomaar" komen aanlopen uit haar geboorteland Kongo.

En dan dat jonge stel uit de Ivoorkust, ook op weg naar een "andere wereld", verblijvend in een "kartonnen doos" in de buitenwijken van Algiers. De vrouw werd zwanger van een tweeling. Na 7 maanden werden de baby’s te vroeg geboren. De eerste baby stierf onmiddellijk en werd door het ziekenhuis in een plastic zakje aan de vader meegegeven naar het kerkhof. Daar vroeg de bewaarder 350 euro om het lijkje te begraven. De onthutste vader had dat geld niet, dus terug per bus en te voet naar het ziekenhuis ! Ten slotte kwam hij naar ons toe en terwijl hij in tranen uitlegde wat hem was overkomen, stierf de tweede baby ! Na allerlei soorten administratieve stappen hebben we ’s avonds de beide kindjes kunnen begraven.

Samen, moeder en vader en ikzelf, hebben, neergeknield op de verse aarde, gebeden, tot de kindjes en God gesproken ; we hebben gezongen, omringd door een tiental christenen en moslims. Het was een moment van enorm verdriet maar ook van diepe eenheid.

Het is dan ook maar goed dat we eens per jaar een zomerkamp organiseren van 3 weken met zo’n 80 jongeren, gehandicapten, vluchtelingen en kinderen uit de wijk, christenen en moslims, zwarte en blanken, Arabieren, Berbers en Europeanen, allemaal tezamen in een groot moment van uitwisseling van ideeën en vriendschap. Het geeft ons de moed om verder te gaan en de overtuiging dat een andere wereld mogelijk is.

Jan Heuft, 20 rue des Fusillés, 160 15 Algiers.
Mail : janheuft@hotmail.com

LES VIOLS COLLECTIFS DANS L’EST DE LA R.D.CONGO

Source : United Nations Security Council - 17 Sep 2010
6387e séance – matin

Condamnant fermement les viols collectifs perpétrés dans l’est de la République démocratique du Congo (RDC), le Conseil de sécurité se déclare prêt à envisager des mesures ciblées contre les auteurs de ces « crimes terribles ».

Le Conseil demande instamment au Gouvernement de la RDC de veiller à ce que les auteurs fassent très rapidement l’objet de « poursuites impartiales ». Le Conseil souligne aussi qu’il incombe au premier chef aux autorités congolaises d’assurer la sécurité sur son territoire et de protéger les civils dans le respect de l’état de droit, des droits de l’homme et du droit international humanitaire.

Le Conseil souligne par ailleurs que la Mission des Nations Unies pour la stabilisation en RDC (MONUSCO) améliore ses relations avec les communautés, notamment grâce à de meilleurs mécanismes de collecte d’informations et instruments de communication. À cet égard, il demande instamment à la MONUSCO de poursuivre ses efforts pour développer ses contacts réguliers avec la population civile en vue de renforcer la confiance et de faire mieux connaître et comprendre son mandat et ses activités.

Note : "Les casques bleus ont failli à leur mission en se montrant incapables d’empêcher les viols systématiques dont ont été victimes plus de 500 femmes et enfants en août en République Démocratique du Congo", a reconnu un haut responsable de l’Onu, Atul Khare, sous-secrétaire de l’Onu chargé des opérations de maintien de la paix.

(LLB 9-9-2010)

Khare zei dat de blauwhelmen vaker op nachtpatrouille zullen gaan en vaker op bezoek zullen gaan bij lokale gemeenschappen. De VN bekijken volgens Khare ook mogelijkheden om de blauwhelmen in Oost-Congo uit te rusten met een mobiel communicatiesysteem door een kortegolfradio te installeren in Luvungi (waar de groepsverkrachtingen gebeurden). DS 9-9

[marron]LE RAPPORT DE L’ONU SUR LES VIOLATIONS DES DROITS DE L’HOMME EN R.D.CONGO entre mars 1993 et juin 2003[/marron]

220 ONG congolaises de défense et de promotion des Droits humains accueillent avec une grande satisfaction l’annonce de la publication prochaine du rapport des Nations Unies détaillant « les plus graves violations des Droits humains et du Droit international humanitaire commises sur l’étendu du territoire de la RDC entre 1993 et 2003 ». Les organisations congolaises, dont plusieurs ont collaboré avec l’équipe d’enquête des Nations Unies, saluent le sérieux avec lequel ces enquêtes ont été menées et le professionnalisme qui a guidé la méthodologie des investigations du « Projet Mapping » des Nations Unies. Elles invitent donc le gouvernement de la République Démocratique du Congo (RDC) et ceux des pays de la région concernés par les faits cités dans le rapport, en particulier le Rwanda, l’Ouganda, l’Angola et le Burundi, à saisir cette opportunité pour reconnaitre les souffrances atroces et l’injustice imposées à la grande majorité de la population congolaise et d’autres victimes des actes criminels et des violations massives des droits humains détaillées dans ledit rapport.

« Nous pensons qu’il soit important de donner justice aux victimes enfouies dans les nombreuses fosses communes découvertes par les enquêteurs de l’ONU dans différentes provinces dont le Maniema, Sud-Kivu, Nord-Kivu, la Province-Orientale et l’Equateur ; ces victimes semblent avoir été visées non pas pour ce qu’elles auraient fait, mais pour ce qu’elles étaient : des personnes appartenant à la communauté Hutu rwandaise ou congolaise », a dit Dismas Kitenge, Directeur Exécutif du groupe Lotus basé à Kisangani.

Le rapport (version officielle) devrait être publié le 1er octobre.

[marron]RAPPORT ASADHO [/marron]

[vert]L’Association Africaine de Défense des Droits de l’Homme en R.D.Congo (ASADHO)[/vert] a publié en août 2010 un rapport intitulé "Situation des droits de l’homme en République Démocratique du Congo de 1960 à 2010". 44 pages A4. Vous trouvez des résumés sur GOOGLE, en introduisant : Asadho situation droits de l’homme RDC 1960 à 2010.


DÉVELOPPEMENT - ONTWIKKELINGSSAMENWERKING

[marron]België scoort goed op ontwikkelingshulp[/marron]

De Belgische ontwikkelingssamenwerking presteert goed. Dat staat te lezen in een rapport van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). Binnen afzienbare tijd zal ons land 0,7 procent van het bbp (bruto binnenlands product) aan ontwikkelingshulp spenderen.

De Commissie voor de Ontwikkelingssamenwerking (DAC) van de OESO licht om de vier jaar de ontwikkelingssamenwerking in elke lidstaat door. Dat gebeurt door collega-lidstaten, deze maal Zwitserland en Canada. De DAC trok naar Burundi, een van de Belgische partnerlanden, om na te gaan hoe de Belgische sector werkt.

De voorzitter van de commissie, de Duitser Eckhard Deutscher, stelde het recentste rapport donderdag in Brussel voor. Volgens Deutscher behoort België qua ontwikkelingssamenwerking tot de top van een middengroep van OESO-lidstaten. Zijn rapport geeft ons land meer punten dan in 2005 en 2001. De sector is ondertussen ook hervormd en gemoderniseerd. En dat heeft resultaat opgeleverd. België heeft serieuze inspanningen geleverd om de kwaliteit van de hulpverlening te verbeteren, luidt het.

Zo zal België nog niet dit jaar, zoals voorzien, de symbolische 0,7%-grens van het bbp doorbreken, maar toch binnenkort. Dan zal ons land net zoals Denemarken, Luxemburg, Nederland, Noorwegen en Zweden 0,7% van zijn budget aan ontwikkelingssamenwerking besteden. Het ziet ernaar uit dat dit jaar tussen 0,66 en 0,69% zal worden gehaald. Deutscher waarschuwde wel dat bijkomende inspanningen nodig zijn om de 0,7% te kunnen aanhouden.

Ons land legt grote nadruk op landbouw en voedselzekerheid.

Bron : belga 2/9/2010

[marron]OIKOCREDIT-BE - 25 JAAR INVESTEREN IN HET ZUIDEN [/marron]

[vert]Krediet geven aan armen[/vert]

Oikocredit-be is de Belgische partnerorganisatie van de wereldwijde coöperatieve Oikocredit. Oikocredit verschaft krediet aan economische projecten van en voor kansarme mensen in ontwikke¬lingslanden. Via de 800 projectpartners bereikt Oikocredit vandaag met haar leningen al meer dan 17 miljoen armen in het Zuiden. Dit is enkel mogelijk dank zij de gelden beschikbaar gesteld door zowat 35.000 investeerders wereldwijd. De vraag van (micro)krediet-instellingen, coöperatieven, fairtradeproducen-ten… naar kredieten en kapitaal blijft sterk toenemen.

[vert]Investeert u ook ? [/vert]

Zowel als particulier, als groep, organisatie, bedrijf, kunt ook u participeren. Niet via giften, maar door tijdelijk te investeren ; m.a.w. uw geld blijft uw geld. Elke euro die u ter beschikking stelt wordt voor 100% effectief omgezet in kredieten. U ontvangt zelfs jaarlijks een weliswaar beperkt financieel rendement, maar uw investering genereert vooral een hoog maatschappelijk rendement.

[vert]Wordt vennoot van Oikocredit-be ![/vert]

U kunt investeren door aandelen te kopen van de Belgische coöperatieve Oikocredit-be. Een aandeel kost € 50 en om te beginnen dient u minimaal 5 aandelen (of € 250) aan te kopen. Daartoe dient u enkel het bedrag dat u wenst te investeren over te schrijven op 799-5372738-07 van Oikocredit-be – 2020 Antwerpen, met als mededeling : ‘aankoop aandelen’.

[vert]Neem contact voor meer informatie ! [/vert]

Oikocredit-be – Groenenborgerlaan 149 – 2020 Antwerpen
Contactpersoon : Bert Van Thienen - bvanthienen@oikocredit.org
gsm : 0478.500.438
http://www.oikocredit.be

[marron]LES RAVAGES D’UNE AIDE INUTILE[/marron]

Dambisa MOYO, L’aide fatale. Les ravages d’une aide inutile et de nouvelles solutions pour l’Afrique, Préface de Niall Ferguson, traduit de l’anglais par André Zavriew, ISBN 978-2-7096-3360-4, JCLattès, Paris, avril 2010, 252 pages, 20 euros

Dambisa Moyo est née et a grandi en Zambie. Elle est diplômée en économie d’Oxford et de Harvard. Elle a travaillé pour la Banque mondiale avant d’entrer chez Goldman Sachs. Le magazine Time l’a choisie parmi les femmes les plus influentes de notre époque.

Dans ce livre provocateur et implacablement documenté, Dambisa Moyo affirme que l’assistance financière a été et continue d’être pour une grande partie du monde en développement un total désastre sur le plan économique, politique et humanitaire.

Entre 1970 et 1988, quand le flux de l’aide à l’Afrique était à son maximum, le taux de pauvreté des populations s’est accru de façon stupéfiante : il est passé de 11 % à 66 %. Pourquoi ? Adressée directement aux gouvernements, l’aide est facile à subtiliser, elle encourage la corruption à grande échelle et fragilise le pouvoir, objet des plus vives convoitises. Plus grave encore, l’aide sape l’épargne, les investissements locaux, la mise en place d’un vrai système bancaire et l’esprit d’entreprise.

Dambisa Moyo propose une série de mesures souvent assez radicales pour sortir de cette spirale. On comprend pourquoi son livre a suscité de si vives réactions et débats au Nord comme au Sud et au cœur des institutions financières nationales et internationales.

[marron]De l’eau pour tous[/marron]

www.eaudefieurop.eu

[vert]Campagne 2010 - 2012[/vert]

[bleu marine]L’accès pour tous à l’eau potable [/bleu marine] constituera à coup sûr un des défis majeurs de ce siècle. Un combat qu’entend promouvoir la campagne "L’eau, bien commun pour la vie". Mise sur pied par l’Institut européen de recherche pour la politique de l’eau (IERPE) et l’ASBL "Kréativa", celle-ci a pour but d’amener les citoyens européens à prendre conscience du fait que ce banal et précieux liquide n’est pas un produit marchand comme les autres, mais "un bien essentiel et non substituable". Un credo que les promoteurs de cette initiative souhaitent voir gravé dans la législation européenne.

[marron]Les terres africaines achetées pour faire rouler les voitures occidentales[/marron]

Selon un rapport publié par l’ONG « Les amis de la Terre Europe » (ATE) en juin 2010, 4,5 millions d’hectares de terres africaines sont accaparées par les pays développés pour y produire des agrocarburants tels que le jatropha (un arbuste qui produit de l’huile) ou la canne à sucre. A titre d’exemples, en Tanzanie, un millier de petits riziculteurs ont été expulsés de leurs terres pour laisser la place à la canne à sucre. Au Mozambique, plus de 183.000 hectares sont destinés au jatropha et en République Démocratique du Congo (RDC), une entreprise italienne prévoit une plantation de palmiers à huile de 70.000 hectares. Pour Christian Berdot, référent de la campagne Agrocarburants des Amis de la Terre France, « il est révoltant de voir les firmes européennes s’abattre sur l’Afrique comme un nuage de criquets, confisquant des millions d’hectares à des communautés déjà démunies, dans le seul but de faire rouler des autos et des camions en Europe. Les agrocarburants sont une tragique illustration de la surconsommation européenne de ressources mondiales ». Les pays, dont les multinationales sont épinglées par le rapport, sont notamment la Suisse, l’Italie, la Norvège, Israël, l’Espagne, la Belgique, le Japon, l’Allemagne, le Canada, le Royaume Uni, le Portugal et l’Ukraine.

EURAC, septembre 2010

PARADIS FISCAUX : UNE PREMIÈRE MONDIALE

Le 17 juin dernier, le Conseil régional d’Île-de-France a voté à l’unanimité une décision exigeant de ses partenaires financiers une transparence totale sur leurs fonds. Pour pouvoir collaborer avec la Région Île-de-France, les banques devront désormais faire état du détail de leurs activités dans les 18 paradis fiscaux listés par la France. Les élus de la Région Rhône-Alpes ont emboîté le pas le 8 juillet et de plus en plus de régions se disent intéressées par cette initiative. Mais jusqu’ici, pas d’exclusion automatiquement pour autant. L’objectif est, à terme, de modifier la loi afin qu’elle permette d’exclure les banques ne respectant pas certains critères.

Pour signer la pétition "Stop aux paradis fiscaux" initiée par Oxfam France, le CCFD-Terre Solidaire, Attac, la CFDT, le SNUI, la CGT et la Plateforme Paradis fiscaux et judiciaires, rendez-vous sur http://www.stopparadisfiscaux.fr

Financité n° 19, septembre 2010-09-27

EN BREF – IN’T KORT

[marron]Aung San Suu Kyi est bien interdite de vote[/marron]

La chef de l’opposition birmane Aung San Suu Kyi est officiellement interdite de vote en vue du scrutin du 7 novembre : son nom ne figure pas sur les listes électorales publiées le lundi 20 septembre. La junte a mis en œuvre plusieurs lois interdisant dans les faits la lauréate du Prix Nobel de la paix de voter, mais la publication des listes dans les bureaux locaux de la commission électorale a officialisé cette interdiction. (AP)

La Libre Belgique 21/09/2010

[marron]IRAN : steniging ’overspelige’ vrouw opgeheven [/marron]

De Iraanse regering heeft de steniging van de voor overspel veroordeelde Sakineh Muhamadi Ashtiani opnieuw opgeschort. Een woordvoerder van het ministerie zei woensdag 8 september op de Iraanse staatstelevisie dat "het vonnis van mevrouw Adhtiani wegens overspel is stopgezet en haar zaak opnieuw wordt bekeken". "Haar veroordeling voor betrokkenheid bij moord is nog in behandeling", aldus de woordvoerder. De man van Ashtiani is in 2005 vermoord en volgens de aanklagers is de vrouw hierbij betrokken. Als de vrouw voor de moord wordt veroordeeld kan ze alsnog worden opgehangen. Het Europees Parlement had de steniging eerder op de dag nog veroordeeld. (AP)

De Standaard 9/09/2010

[marron]USA, Etat de Virginie, vendredi 24 septembre, 3h13 du matin[/marron]

Première femme exécutée en Virginie depuis 1912, Teresa Lewis est devenue le symbole de la lutte contre la peine de mort. Malgré un quotient intellectuel largement inférieur à la normale, ni la Cour suprême américaine, ni le gouverneur de la Virginie, lui ont accordé la grâce et la femme âgée de 41 ans a été exécutée (par injection) dans la prison Larry Taylor.

[vert]Ultraconservatieve christenen in de VS blijven vasthouden aan de doodstraf[/vert]

"Het gaat om mensen die hun inspiratie putten uit het Oude Testament", zegt John Dick, historisch theoloog van de universiteit van Leuven. "Daarin lezen ze : een oog om een oog, een tand om een tand."

"De katholieke bisschoppen en de meeste protestantse kerken spraken zich uit tegen de doodstraf. Maar de ultrarechtse christenen blijven er grote voorstanders van."

Zij geraken nu vermengd met de Tea Party. [1] En dat gaat toch al snel om een kwart van de Amerikaanse kiezers. Ze teren op angst en die is wijdverspreid in de VS. "Gevaarlijke mensen" noemt Dick de leden van de Tea Party.

De Standaard 21-09

Compilateur/compositeur responsable : Jef Vleugels, rue Charles Degroux 118 – B-1040 Bruxelles

[1Mouvement populaire de l’ultra-droite, libertaire, néo-conservateur, partisan du moindre Etat. Ils n’ont pas de programme, mais s’opposent à tout ce que le président Obama représente…


Mots-clés

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 886 / 1154558

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Belgique  Suivre la vie du site J.P.I.C.   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License