missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Jules Bongaerts

mardi 31 mai 2011 par J.V.
Na iets meer dan drie weken coma, is gisterenmiddag, 30 mei 2011, onze confrater
 
 
Pater Jules Bongaerts


 
in het ziekenhuis van Sint-Truiden overleden.

Jules werd op 16 juli 1926 geboren te Bree, in de provincie Limburg. Zijn humaniorastudies deed hij in het Sint-Michielscollege van zijn geboortestad, poësis en retorica in het St-Jozefscollege te Hasselt. In september 1944 trad hij binnen bij de Witte Paters te Boechout. Zijn broer Karel (+ 2007) was hem daar vooraf gegaan en zijn jongere broer Albert (+ 2010) zou hem volgen. Omdat men twijfels had over zijn gezondheid, deed Jules eerst twee jaar theologie te Herverlee (1946-1948). Dan volgde het noviciaat te Varsenare. In 1949 ging hij terug naar Heverlee om zijn theologische studies te voltooien. Hij legde er op 22 december 1950 zijn eed af en werd op 24 maart 1951 priester gewijd door Mgr. Desmedt. Zijn professoren onderlijnen vaak zijn artistieke aanleg, zijn dichterlijke verbeelding en zijn gaven als tekenaar. In 1953 behaalde hij een kandidatuur in Opvoedkunde aan de universiteit van Leuven.

Jules vertrok naar Kongo op 7 oktober 1953, met Sobelair. Hij werd naar Aba gestuurd, in het noorden van Ituri, om Lingala te leren. Daarna begint hij zijn lange loopbaan in het onderwijs : maart 1954 directeur van de normaalschool te Essebi, januari 1955 professor aan de middelbare school te Bambu, in november professor aan de normaalschool te Kilo, in oktober 1959 wordt hij er directeur. Na zijn verlof en de grote retraite in Rome, keert hij in 1961 terug naar Kilo als professor aan de normaalschool. In december 1963 wordt hij directeur van de normaalschool te Drodro, tot aan het overhaaste vertrek van de missionarissen in december 1964 omwille van de rebellie (er kwamen zelfs enkele dagen gevangenis bij te pas). Jules profiteert ervan om enkele maanden zijn Engels te gaan vervolmaken in Totteridge.

In mei 1965 herneemt hij zijn directeursfunctie in Drodro. Een regionaal uit die tijd schrijft over Jules : "Als directeur openbaart hij zich als een chef : hij heeft iedereen goed in de hand, zowel de professoren als de leerlingen." In december 1974 gaat hij naar Bambu om er een nieuwe normaalschool te stichten. Hij zal dat werk niet kunnen voltooien, want in februari 1975 heeft de nationalisatie van het onderwijs plaats en mogen blanken geen directeur meer zijn. Jules blijft in Bambu mines en wordt er aalmoezenier van het meisjespensionaat Virgo Maria. Hij lanceert er tevens een retraite- en recyclagecentrum.

Tijdens zijn verlof in België eind 1975 heeft Jules gezondheidsproblemen. Hij volgt nog wel enkele maanden herbronning in Arbresle, maar in augustus 1976 ondergaat hij een bypassoperatie, gevolgd door een lange herstelperiode, die Jules doorbrengt in Opitter (Limburg). In juli 1977 is Jules terug op post in Bambu, waar hij aan de basis zal liggen van onze Eerste-cyclus in Oost-Kongo. Eind 1979 verlaat hij noodgedwongen en definitief Kongo, dringend aan verzorging toe.

Op 1 januari 1980 wordt Jules pastoor benoemd in Vliermaal, een dorp halfweg tussen St-Truiden en Maastricht. "Ik beschouw mijn missionarisleven hier te lande als er zijn voor de Heer : in gebed en contemplatie bemiddelen voor Afrika. Vooral in de voorbeden van het brevier komt gans Afrika, met concrete situaties, aan de beurt." Hij wil de parochie vormen "tot een met missie-begane gemeenschap ; missiegedaante geven aan de parochie." De voorzitter van de parochieraad getuigde dan ook : "De achtergrond waaruit zo’n priester leeft en handelt is gans anders : dit verruimt het perspectief van de parochie en er komt verbondenheid los met de derdewereld. Hij kan in zoveel contacten en gesprekken naar de universele Kerk verwijzen en zo meer kerkgeest bij de mensen brengen."

In juli 1985 wordt Jules pastoor benoemd in Melveren, één van de parochies van de stad St-Truiden. In 1986 neemt hij deel aan de retraite in Jeruzalem en in 1994 volgt hij in Rome de sessie voor de derde leeftijd. Hij vervult zijn taak te Melveren tot in 1998. Hij is dan 72 jaar.

Na afscheid te hebben genomen van zijn parochianen, trekt Jules zich in oktober 1998 terug in een huis dat hij in St-Truiden geërfd heeft van zijn tante. Gans zijn leven heeft Jules zijn liefde voor de klassieke schilderkunst getoond en aan anderen meegedeeld. Nu kon hij zich omringen met mooie schilderijen en vaak zei hij : zij helpen mij bidden. Hij bleef anderzijds ook genereus tegenover Afrika, waar hij jonge kandidaat-Witte Paters bleef steunen. Tweemaal ging hij in op een oproep van het Centrum voor Missionaire Vorming te Warschau om gedurende enkele maanden Frans te onderwijzen aan Poolse priesters en religieuzen die naar derdewereldlanden zouden vertrekken. Ten slotte bestemde hij zijn nalatenschap voor onze vormingshuizen in Afrika.

Enkele jaren geleden schreef Jules bij zijn testament : "Ondanks mijn zwakheden heb ik steeds getracht priester te zijn voor de Kerk van Afrika en hier. Schoonheid bracht me steeds bij God. Ik neem met een blij hart van alles afscheid om nu de echte schoonheid, die God is, onthuld te mogen zien, facie ad faciem."

  De afscheidsliturgie zal plaats hebben op vrijdag 3 juni in de Sint-Maartenkerk (Stapelstraat – 3800 Sint-Truiden) om 10 uur 30.  

Concelebranten brengen albe en paarse stola mee. Een koffietafel is voorzien in de parochiezaal van Melveren (Sint-Godfriedstraat – 3800 Sint-Truiden).

Jules zal begraven worden te Sint-Truiden in de grafkelder naast zijn tante.


 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 501 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License