missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Julien Martens

lundi 20 février 2012 par J.V.

Vrijdagavond, 17 februari 2012, rond 11 uur ’s avonds, is onze confrater
 
Pater Julien Martens

overleden.

Hij was al jarenlang hart- en longpatiënt, maar de laatste dagen verergerde zijn toestand plots en raakte hij in een onomkeerbare coma.

Julien werd geboren te Dudzele, bisdom Brugge, in West-Vlaanderen op 6 juni 1923 en dezelfde dag gedoopt. Hij was de jongste telg van een groot en zeer christelijk boerengezin. Zijn oudste zus was reeds voor de oorlog in ’t klooster getreden. Na de lagere school in Dudzele, trekt Julien naar het Sint-Lodewijkscollege te Brugge. Zijn ouders zijn ondertussen verhuisd naar een grote hofstede te Oostkerke bij Damme. In september 1941 treedt Julien binnen bij de Witte Paters te Boechout. Hier valt Julien op door zijn talenkennis en zijn grote belezenheid. Men onderlijnt ook dat hij zeer origineel overkomt. Volgt dan het noviciaat (1943-1944) te Sint-Kruis bij Brugge en het scholasticaat (1944-1948) te Heverlee en Marienthal. Op 29 maart 1948 wordt Julien te Heverlee priester gewijd. Ondanks zijn grote intelligentie en "zijn uitgebreide kennis op allerlei gebied", is de staf van het scholasticaat van oordeel dat Julien om gezonheidsredenen geen verdere universitaire studies kan aanvatten. Julien wordt na zijn wijding trouwens met longproblemen naar Montana in Zwitserland gestuurd. Twee van zijn broers zijn reeds aan tuberculose gestorven.

Eerste benoeming : professor in Thy-le-Château, van september 1949 tot het einde van het schooljaar 1953. Zijn gezondheid blijft hem parten spelen. Hij wordt verzorgd door de pijnlijke kunstmatige pneumothoraxmethode. Een specialist uit Charleroi loodst hem door die moeilijke periode heen tot niets een vertrek naar Afrika nog in de weg staat.

Op 17 augustus 1953 vertrekt Julie met Sobelair naar Congo. Nog geen week later start hij als professor van natuurwetenschappen in het Groot seminarie van het toenmalige Boudewijnstad en is er ook belast met de conferenties over ’algemene ontwikkeling’. "Als een probleem hem interesseert, bestudeert Julien het ten gronde." schrijft een regionaal. Hij is een echte autodidact van hoog niveau. Julien is ook belast met het Marialegioen in het zuiden van het Vicariaat. Begin 1961 komt hij op verlof, volgt de grote retraite in Villa Cavaletti en documenteert zich op gebied van catechese en bijbel.

Op 1 juli 1963 herneemt Julien zijn onderwijsopdracht, dit maal in het Groot seminarie van Murhesa in het aartsbisdom Bukavu. De naweeën van de prille onafhankelijkheid zijn nog voelbaar. Als reactie op geruchten dat missionarissen ontgoocheld of ontmoedigd zouden zijn door de gebeurtenissen, schrijft Julien : "Van mij mag iedereen het weten dat wij niet naar Kongo gekomen zijn omdat het goed of slecht ging, maar dat er aan de inzet van een missionaris andere en transcendente gronden liggen." Na Vaticaan II vragen de bisschoppen hem zich speciaal met de vernieuwing van de catechese bezig te houden. Van 1964 tot 1975 zal Julien in dienst staan van het Secretariaat van de Bisschoppenconferentie van Kivu, in het begin meer specifiek in het kader van de Commissie voor Catechese. Ontelbare sessies heeft hij gegeven in de zes bisdommen van Kivu. Mgr. Van Steene wilde dat Julien een ’Centre Pastorale du Kivu’ lanceerde… Al die tijd verbleef Julien in het Regionalaat te Bukavu.

In 1975 eindigt zijn dienst aan de Bisschoppenconferentie. Julien staat nu in dienst van Regio Sud-Est-Zaïre. Yvo Guisson schrijft : "Julien levert hier zeer mooi werk op gebied van voortgezette vorming van de confraters, meer bepaald wat de bijbel betreft." Eind 1978 neemt Julien enkele maanden sabbattijd en volgt verschillende cursussen in Parijs : exegese van het Oud en Nieuw Testament, bijbels Hebreeuws, theologie van de Eucharistie, enz. Van 1981 tot 1988 doceert Julien bijbelwetenschappen in onze eerste cyclus van de Ruzizi. "Travail qu’il assume brillamment de tout son coeur" schreef Freddy Heintz, regionaal. En zeer op prijs gesteld door onze kandidaten. Julien zal deze taak behartigen tot aan de komst van Hans Otto Wienen (+), pas gediplomeerd in Bijbelwetenschappen. Daarnaast gaf hij ook bijbelsessies aan leken en religieuzen in Bukavu.

Graag was hij daarmee doorgegaan en had hij ook brochures voor lekengroepen willen publiceren om de Schrift beter te verstaan en te mediteren. Maar de bisschop had dienaangaande andere inzichten en daarin was geen plaats meer voor Julien. In die situatie moesten de regionaal en zijn raad Julien noodgedwongen voor de keuze stellen : ofwel het land verlaten ofwel ter plaatse een job aanvaarden (één der voorstellen was verantwoordelijk te worden voor de ’phonie’ op het regionalaat…) die niets meer te maken had met dat waarvoor Julien gans zijn leven had geleefd : de Heilige Schrift. Julien schrijft aan Hubert Huybrechts, toen provinciaal van België : "Le régional a loyalement essayé de voir clair, et avec son conseil, et avec moi." Hij besloot naar België terug te keren. Niet zonder een gevoel van buiten gezet te zijn geweest. Hij was pas 64. Wij zijn 29 juli 1988. Op 10 juni 1988 schreef Julien aan pater Huybrechts : "Vandaag heb ik mijn laatste lessen gegeven en ben nu op stap in een tunnel waarvan ik de uitkomst niet ken, maar de Heer kent die en dat zal wel voldoende zijn."

En zo begint voor Julien een lang verblijf in Varsenare. De medewerking - gevraagd in 1989 - aan de uitgave van een ’Bible Pastorale pour l’Afrique’ door Verbum Bible Kinshasa, waarbij de naam van Julien was voorgesteld door confraters biblisten uit Kongo en Rwanda en door de initiatiefnemers aanvaard, gaat niet door. Een gepland interim aan het ISR van Bunia – Julien had zijn vliegtuigticket reeds op zak - wordt door de lokale omstandigheden ook afgeblazen. In de wijde omgeving van Brugge preekt Julien retraites, geeft recollecties, doet parochiedienst in het weekend in Westkapelle, Dudzele en elders waar men hem vraagt, beschikbaar, maar zonder zich te binden, vrijblijvend… Zijn Volkswagen helpt hem dienstbaar te zijn en rond te toeren waar hij wil. In de gemeenschap blijft hij een buitenbeentje ; hij voelt zich ongemakkelijk in vaste structuren, waar zijn originaliteit niet altijd wordt geapprecieerd. Dank zij Julien wordt het hele huis opgefleurd met bloemen en planten. De twee laatste jaren verbleef Julien in Avondrust, waar hij met grote dankbaarheid van de goede zorgen genoot.

  De uitvaartliturgie zal plaats vinden op vrijdag 24 februari 2010, om 10 uur te Varsenare in onze kapel, gevolgd door de teraardebestelling op ons kerkhof. Let aub op die uurverandering !  

De confraters die verlangen te concelebreren brengen een albe en een paarse stola mee. Gelieve pater econoom van Varsenare te verwittigen van uw aanwezigheid.

 
J.V.
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 486 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License