missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Algerije

De migratie, een uitdaging en een kans

RELAIS P.B. MAGHREB N°27 – mei 2016
woensdag 8 juni 2016 door D.F. (Vertaling), Webmaster

[vert]Nog vóór alle beschouwing, is het essentieel te zeggen dat wij, in het kader van “Rechtvaardigheid en Vrede”, de verhuizende wereld die van West Afrika komt niet kunnen beschouwen als een probleem dat opgelost moet worden, maar als een uitdaging en een kans waarin de migrant zelf drager is van zijn levenslot. Vanuit hun charisma en in de lijn van hun traditie, worden de “Witte Paters” in het zuiden van Algerije geconfronteerd met twee belangrijke uitdagingen in verband met de migranten gekomen uit West Afrika :[/vert]
[vert]A) De zending “Rechtvaardigheid en Vrede”
B) De pastoraal van kerkgemeenschappen.[/vert]

A) De zending “Rechtvaardigheid en Vrede”

[marron]Hoe onze zending “Rechtvaardigheid en Vrede” tewerkstellen[/marron] over de liefdadigheidswerken heen die alle mensen van goede wil reeds beoefenen ? Hoe onze zending voor “Rechtvaardigheid en Vrede” in het werk stellen in een Algerije dat geen nood heeft aan “katholieke goede wil”, voor het merendeel buitenlands, en dat eerder achterdochtig is ?

Voor de liefdadigheid van uitdeling, laten we de weg verkennen van de Algerijnse Verenigingen en NGO’s. Wie zijn de confraters die een ervaring hebben op dit gebied ? Wie zijn de Algerijnen die ons daarin zullen kunnen inleiden ? Voor het vlak dat eigenlijk profetisch is (bewustmaking, empowerment, emancipatie, vorming, kanaliseringen van communicatie, etc.) en daar de migranten georganiseerd zijn in zelfbeheerde groepen (soms getto’s genoemd), is de eerste zaak regelmatige bezoeken te programmeren aan deze groepen. De confraters die zich geroepen voelen, zullen één of meer groepen kunnen ‘adopteren’ en regelmatig een bezoek brengen, er daarna hierover uitwisselingen doen op het vlak van de gemeenschapsraden. Deze uitwisselingen zullen op hun beurt voortbrengers zijn van lokale gedachten en initiatieven.

De confraters die afkomstig zijn uit West Afrika of die een ervaring hebben in die streek zullen nog verder kunnen gaan door de communicatiemiddelen te ontwikkelen met de verenigingen voor de rechten van de Mens en met de burgerlijke maatschappij bij hen. Die confraters zullen ook een hele streek kunnen “adopteren” van waar die of die groep van migranten afkomstig is. De kennis van de talen (het Engels inbegrepen) kan een troef zijn zonder een sine-qua-non voorwaarde te zijn. De confraters die in Algerije verblijven hebben reeds de ervaring van de “techniek van de communicativiteit” met de lokale of regionale Algerijnse gezagsdragers.

B) De pastoraal van de kerkgemeenschappen

[marron]Als Witte Paters, moeten wij geen sacramenteel aalmoezenierschap uitoefenen[/marron] : dat kan elke priester doen. Onze zending zal erin bestaan kleine gemeenschappen van migranten te scheppen, die zich christenen/katholieken verklaren. Aan ons deze te helpen wat zij kunnen doen op hun niveau et de noodzakelijke opleidingsvormen te scheppen. Om het scheppen van kleine kerkgemeenschappen te geginnen, zullen we een keuze moeten maken tussen al degenen die zich voorstellen als christenen. Ik pleit ervoor dat de Witte Paters beginnen met het in gemeenschap brengen van de christenen die afkomstig zijn uit Burkina Faso, uit Guinea en uit Mali.

[marron]Waarom ?[/marron]

[bleu marine]1) De Witte Paters hebben een lange traditie van begeleiding [/bleu marine] (met catechisten) van kerk-gemeenschappen van het culturele gebied Burkina-Mali-Guinea. Men zal hiertegen kunnen inbrengen dat het aantal christenen uit Kameroen, Nigeria, Liberia en Sierra-Leone veel hoger is in Algerije. Dat is waar : zij weten onze pastorieën te vinden voor het betalen van medische voorschriften, de hulp voor de terugkeer naar hun land, de dekens en andere bedelarijen !

[bleu marine]2) Men mag het scheppen van een kerkgemeenschap niet baseren op de bedelarij.[/bleu marine] De gelovigen moeten bijdragen om de vorming van hun eigen pastores en verantwoordelijken te financieren en om de plaatsen van de eredienst, van de vorming en van de ontmoeting in te richten. De mensen uit Burkina/Guinea/Mali zijn heel wat minder zichtbaar omdat zij onderontwikkeld zijn op het vlak van de bedelarij bij de pastorieën ! Hoe meer men uit onze pastorieën haalt, des te meer vindt men christenen die onwetend zijn in elke cultuur van bedelarij.

[bleu marine]3) De migranten van de kustgebieden van West Afrika[/bleu marine] ( ik noem hen de Kustmensen) zijn in het algemeen personen,

  • die alleen maar van Europa dromen : fysisch zijn ze hier, terwijl ze mentaal elders zijn. Op een dergelijke mentaliteit kan men geen kerkgemeenschap baseren ;
  • die een hoger vormingspeil hebben bereikt dan de mensen uit Burkina, Guinea en Mali, etc. (ik noem hen Sahelmensen) ; zij kunnen zich uitdrukken in goed Frans ; zij kunnen het woord nemen en dit ook houden (terwijl de Sahelmensen discreter zijn en minder gearticuleerd) ;
  • Vele Kustmensen hebben een antiklerikale cultuur, terwijl ze toch anti moslim/ anti Algerijns/ anti Frans/ en anti weet ik wat zijn ;
  • Meer dan de Sahelmensen, zijn de Kustmensen dikwijls bijgelovig en doordrongen van duistere geloofsovertuigingen en van hokjesculturen ;
  • De Kustmensen, vooral Frans sprekenden, zijn dikwijls gefrustreerden ; mislukkelingen, welbespraakten ; de mensen uit Liberia en Sierra-Leone, op hun dertigste, hebben dikwijls een gewelddadig verleden van burgeroorlog en hun Pinkster christendom maakt de kerkelijke begeleiding moeilijker voor ons Witte Paters die wel een bepaalde vorming hebben gekregen over het oecumenisme maar helemaal niet met betrekking tot het evangelisme en het pentecôtisme ;
  • De gemiddelde leeftijd van de Kustmensen is ongeveer 10 jaar hoger dan de gemiddelde leeftijd van de Sahelmensen ; de Sahelmensen, adolescenten en jonge volwassenen, zijn op zoek naar initiatie ;
  • De Kustmensen zijn op vlucht : hun poging is negatief ; ze zijn aan ’t dromen en hun dromen hebben geen enkele betrekking met Algerije ;
  • De Kustmensen hebben een wantrouwige en misprijzende houding tegenover Algerije, tegenover de gewoonten en de cultuur van dit land ; de Sahelmensen hebben een houding van welwillende nieuwsgierigheid tegenover Algerije ; zij willen zich verrijken met het beste van Algerije en weigeren niet aan Algerije het beste van zichzelf aan te bieden.

[vert]Volgens mijn mening :[/vert]

Alles wijst erop dat in Algerije, de Witte Paters zich inzetten in de zending “Rechtvaardigheid en Vrede” van de migranten die van West Afrika komen. Alles wijst er ook op dat zij zich voorzichtig lanceren in het werk van de opbouw van kleine gemeenschappen van christelijke migranten (om te beginnen met de mensen uit de Sahel), die in staat zijn hun verantwoordelijkheid op zich te nemen als gemeenschap van gelovigen van Christus, terwijl zij verankerd blijven in het sociaal-culturele weefsel van hun landgenoten, waarvan de meerderheid moslims zijn.

  Johan Miltenburg, Witte Pater,
Gemeenschap van Ghardaïa, Algerije

Trefwoorden

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 293 / 1152666

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Algerië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License