missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Het Kruis, voltooiing van de Menswording

Volgens Moingt, « Croire au Dieu qui vient » - ’Geloven in de God die komt’
vrijdag 2 februari 2018 door D.F. (Vertaling), Webmaster

Onder de kleuren van het Rijk, bestond de zending van Jezus erin de nieuwheid van God aan te kondigen die zich in hem openbaarde, die midden de mensen kwam wonen, een God van liefde, die men alleen maar vervoegde door de liefde, de innerlijkheid en de nederigheid, in de eenvoud van het leven van elke dag, mits dit gewijd is aan de dienst van de naaste. De ware verkondiging van het Koninkrijk van Jezus, dat is de prediking van het Evangelie, in die zin dat hij het reeds aanwezig zag in de vruchten die zijn woord droeg en hij raadde zijn toehoorders af er meer grandioze tekenen van te bespieden.

Het was nochtans een ware revolutie die hij voorbereidde en die ging ontploffen in het domein van de godsdiensten : God, zijn Vader, maakte zich los van de clanbanden, van de voorvaderlijke tradities, van de politieke dienstbaarheden, van de tempels en de rituelen, van al de kunstgrepen waarmee de godsdienst- en machtmannen trachtten Hem te manipuleren en Hem op te sluiten in de verlenging van een geruststellend verleden; hij wou alleen maar bemind worden, vanuit het innerlijke van het hart, bemind in de anderen, als een vader, Vader van alle mensen, hierbij ingesloten de kleinsten, en zelfs van degenen die beschouwd werden als zondaars, of heidenen, zonder enige uitsluiting, zonder andere voorwaarde dan het wederzijds vergiffenis schenken van de fouten.

Het is wel degelijk die God die Jezus aankondigde, het verwachte Rijk kwam in de aankondiging van deze onverwachte God, en dit onvermijdelijk misverstand was de oorzaak van het proces en van de dood van Jezus. Ziedaar waarom de ultieme getuigenis die hij moest geven aan zijn Vader, aan de zending ontvangen van God, deze zou zijn van zijn dood op het kruis.

In elke geval moest Jezus door de dood heen gaan en zich ontdoen van zijn aardse identiteit om in te treden in de eeuwigheid van God en er zijn identiteit van Zoon van God te bekleden waartoe hij geroepen werd door het Woord aanwezig in hem. Maar zijn zending om de nieuwheid van God aan te kondigen die hem gewijd had om zijn vertegenwoordiger te zijn, een nieuwheid die bestond in de afleggen (de kenose) van zijn waardigheid van almachtige Vader en van Koning van Israël die God effectief had afgelegd door te komen wonen in Jezus om voortaan in hem erkend te worden als de Vader van deze mens, een dergelijke zending legde Jezus op zijn Vader te vertegenwoordigen in een gelijkaardig afleggen van alle eerbewijzen waarop de Messias van David aanspraak kon maken. Jesaja had misschien een voorgevoel, in de Zangen van de Dienaar van Jahwe, van deze ultieme neergang van God in zijn ultieme gezondene, die Jezus zeer vroeg aanvaard had, volgens Paulus (Filip. 2, 6), zoals hiervan de Zaligsprekingen getuigen reeds beloofd vanaf het begin vanaf zijn Zending aan degenen die vervolgingen zouden ondergaan omwille van het Rijk en van hem (Mat. 5, 10-11), de vervolgingen die hij beloofde als beloning aan degenen die hij riep hem te volgen als leerlingen (Mat. 16-24), en de aankondiging die hij een beetje later maakte van deze die hem te wachten stonden (Mat. 16, 21).

De bescheidenheid van de beelden waarmee hij het komende Rijk vergeleek (Mat. 13, 31-34) toont aan dat hij er geen grote eerbetonen van verwachtte voor zichzelf, tenzij de vreugde er degenen te ontvangen die zichzelf klein zouden maken naar zijn voorbeeld (Mat. 18, 1-5). In de loop van zijn doodsstrijd begreep hij dat dit niet zou gedaan worden in de continuïteit en de zichtbaarheid van zijn aardse zending, maar in de aflegging zelf van zijn messiaanse identiteit en bestaan ; hij berustte erin en aanvaarde te sterven in de bespotting en de ontkenning van alles wat hij beweerd had te zijn en wat hij nog beweerde voor de priesters die hem beschuldigden van godslastering en tot in de schandalige dood die hem werd opgelegd met dat motief.

Zo bewees hij aan God de ultieme en beslissende getuigenis van liefde en van nederigheid die God verwachtte van zijn Gezondene om in hem erkend te worden als de liefhebbende en nederige God. Universele Vader van alle mensen, op de eerste plaats van de kleine verlaten door degenen die hen moesten ter hulp komen. Zo luidde Jezus de ommekeer van alle dingen in, wat de instelling van het Rijk van God moest zijn, in de intimiteit van zijn liefde en in het hart van degenen die in hem hun vertrouwen zouden stellen, maar in het onzichtbare van de geschiedenis.

Zo voleindigde de menswording, wanneer Jezus, door te beantwoorden aan de innerlijke roep van het Woord, als Vader erkende de God die hem overliet aan de dood en aan wie hij de levensadem teruggaf, van hem ontvangen vanaf zijn ontvangenis, gedragen naar de Vader door de Heilige Geest die door de mond van Jezus de verzuchtingen uitblies van al de schepselen die zich door God verlaten voelen. In de grote kreet geslaakt door Jezus, hoorde de Vader de stem van de eeuwige Zoon geïdentificeerd met deze stervende man, in wie het anders-zijn van de Zoon erkende die zijn anders-zijn is, zodat de kreet van doodsstrijd uitliep op een geboortekreet : Jezus werd God, de eeuwige Zoon van God die hij sinds zijn ontvangenis was als Eerstgeborene van de nieuwe schepping van de kinderen van God, het Principe dat God had opgevat sinds alle eeuwigheid in zijn gedachte als Eerstgeborene van de schepselen voorbestemd om opnieuw geboren te worden voor het eeuwig leven van de Heilige Geest die zijn dood zou verspreiden van hem in hen.


Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 130 / 1152666

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen België  De activiteit van de site opvolgen Hedendaags geloof   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License