“ Gaudete et exsultate ”

“ Gelukkig die zachtmoedig zijn, want zij zullen het land erven”.

Dit is een sterke uitspraak in een wereld die vanaf het begin een plaats van vijandigheid en conflict is, waar overal haat is, waar wij voortdurend anderen klasseren op basis van hun ideeën, gewoonten of zelfs hun manier van spreken en zich kleden.
Uiteindelijk is dit het rijk van de hoogmoed en ijdelheid, waar iedereen denkt dat hij of zij het recht heeft zich boven de ander te verheffen.

Ofschoon het onmogelijk lijkt, stelt Jezus toch een andere stijl voor: de zachtmoedigheid. Zo ging Hij om met zijn leerlingen. Dat zien we ook op het moment van zijn intocht in Jeruzalem: [bleu]“Zie uw koning komt naar u toe, zachtmoedig en zittend op een ezel”[/bleu] (Mt 21,5; cf. Zach 9,9).

Jezus zegt: [bleu]“ Kom bij Mij in de leer, omdat Ik zachtmoedig ben en eenvoudig van hart, en u zult rust vinden voor uw ziel ”[/bleu] (Mt 11,29). Als we op gespannen voet, hooghartig met elkaar omgaan, geraken we uiteindelijk vermoeid en uitgeput. Maar als wij hun fouten en tekorten met tederheid en zachtmoedigheid bekijken, zonder ons beter te voelen dan hen, kunnen wij hen helpen en ophouden onze energie te verliezen in nutteloze klaagzangen. Voor de Heilige Theresia van Lisieux [bleu]“bestaat de volmaakte liefde erin de gebreken van anderen te verdragen, zich niet over hun zwakheid te verbazen”[/bleu].

Paulus vermeldt de zachtmoedigheid als een vrucht van de Heilige Geest (Gal 5,23). Hij stelt voor dat als wij iemand op een misstap betrappen, wij hem benaderen om hem overeind te helpen, maar [bleu]“in een geest van zachtmoedigheid”[/bleu] (Gal 6,1), en hij voegt eraan toe: [bleu]“Let erop dat u niet zelf in verleiding komt”[/bleu] (ibid.), Zelfs wanneer we ons geloof en overtuigingen verdedigen, dienen we dit te doen [bleu]“met zachtmoedigheid”[/bleu] (1Pe 3,16). Zelfs de dwarsliggers terechtwijzen moet gebeuren [bleu]“met zachtheid”[/bleu] (2 Tim 2,25). In de Kerk hebben we ons dikwijls vergist door deze opdracht uit het Woord van God niet uit te voeren.

Zachtmoedigheid is een andere uitdrukking voor de innerlijke armoede van hen die hun vertrouwen alleen op God stellen. In de Bijbel gebruikt men gewoonlijk hetzelfde woord [bleu]‘anawim’[/bleu] om zowel de armen als de zachtmoedigen te beschrijven. Iemand zou kunnen opmerken: “ Indien ik te zachtmoedig ben, zal men denken dat ik dwaas, idioot of zwak ben ”. Dit kan het geval zijn, maar laat anderen dat maar denken. Het is beter dat we altijd zachtmoedig zijn en dat onze diepste verlangens vervuld worden: de zachtmoedigen [bleu]“zullen het land bezitten”[/bleu], of anders uitgedrukt, ze zullen in hun leven de beloften van God vervuld zien. In alle omstandigheden hopen de zachtmoedigen op de Heer en zij zullen de aarde bezitten en in overvloed van een diepe vrede genieten (Ps 37,9.11). Tegelijkertijd stelt de Heer op hen zijn vertrouwen: [bleu]“Mijn ogen rusten op de mens die gekwetst en berouwvol is, en die beeft voor mijn woord”[/bleu] (Jes 66,2).

Reageren met nederige zachtmoedigheid dat is heiligheid!