Kardinaal Lavigerie nodigt ons vandaag uit onze blik te vernieuwen

Dit jubileumjaar is voor ons een gelegenheid om een vernieuwde christelijke blik te werpen op onze medebroeders en –zusters, op de Kerk, Afrika, de wereld…

Jezus heeft een unieke manier om te kijken naar de personen die hij ontmoet, vooral de meest kwetsbare, om de tekenen van de tijd te herkennen in de verwachtingen van de menigten zonder herder en de tegenstellingen van de religieuze gezagsdragers. Hij heeft de hoop van zijn volk vernieuwd.

Wat [bleu]Kardinaal Lavigerie[/bleu] betreft, ook hij heeft, zijn hele leven lang, een blik met een grote diepte en met een sterke vereiste geworpen op de wereld en op de Kerk.

 Een blik bewoond door de Geest die met welwillendheid de nieuwe oproepen onderscheidt gericht op de Kerk door de samenlevingen van zijn tijd, in Frankrijk, in het Oosten, en daarna in Afrika.

 Een blik van een apostel die bezorgd is voor al de mannen en vrouwen die God niet kennen noch de vergiffenis aangekondigd door Jezus Christus.

 Een visionaire en gepassioneerde blik, die bereid is zijn leven te geven voor het heil van de ongelovigen van gans Afrika, “als zag hij het onzichtbare”.

 Een blik van verzoening wanneer hij de prelaten van het Oosten ontmoet uitgenodigd om terug te keren naar de verbondenheid met Rome

 Een blik die oproept, bevestigt, en apostelen zendt – mannen en vrouwen – voor Afrika, en hen hierbij uitnodigt zonder vrees het martelaarschap te voorzien.

 Een blik van diep medelijden die uitnodigt de verkondiging van het Evangelie te beginnen met de zorg voor de lichamen in afwachting van het ontwaken van de zielen.

 Een blik van tederheid gericht op de weeskinderen, de verlatene en de slachtoffers van moordpartijen en van epidemieën, of het nu in Libanon is of in Syrië, in Kabylië of in de Sahara, of in de afgelegen gebieden van het Afrikaanse continent.

 Een woedende en provocerende blik in zijn rondreis in de Europese hoofdsteden om een einde te stellen aan de slavernij in Afrika, met een oproep zowel tot de medemenselijkheid als tot het geloof van zijn toehoorders.

 Een blik die soms dominant en verpletterend is voor zijn medewerkers, die hem daarna ertoe brengt nederig vergiffenis te vragen aan de mannen en vrouwen die hij gekwetst heeft door de stortvloed van zijn karakter of van zijn eisen.

 Een blik van contemplatie en van aanbidding met betrouwen gericht gedurende uren elke dag op Christus, het Heilig Hart, het Heilig Sacrament, en die smekend geboden wordt aan de voet van Maria, van Jozef en van de grote martelaren van Noord Afrika.

Vandaag, tot welke blik worden wij uitgenodigd door Lavigerie, te werpen op de menselijke gebieden die door Paus Franciscus de ‘buitenwijken’ worden genoemd ?

• Welke vernieuwde blik van verontwaardiging en van medelijden op de ontelbare hedendaagse vormen van onderworpenheid en mensenhandel, die vooral de kinderen en de jongeren treffen; op de migraties, het plunderen van delfstoffen in de arme landen en alle vormen van uitbuiting van personen ?

• Welk onderscheid over de hedendaagse evoluties van de mondialisering en van de slachtoffers ervan ?

• Welke uitnodiging tot een dialoog tussen de interne strekkingen in de Kerk en met de andere christelijke geloofsbelijdenissen en de andere godsdiensten ?

• Welke openheid voor de verscheidenheid van taal, van cultuur, van godsdienst, van geloofsbelijdenis, van geslacht, door te erkennen dat het anders zijn geen bedreiging is maar een geschenk, wanneer deze niet met fanatisme wordt opgelegd ?

Kortom, vandaag, nodigt de Kardinaal ons uit hem beter te kennen [1] in zijn complexiteit en zijn rijkdom en onze blik te verbeteren opdat deze dichter bij die van Christus zou komen, in zijn welwillendheid en zijn veeleisendheid, om te beginnen door onszelf.