Samen, voor een wereld van rechtvaardigheid en vrede

SPAN U IN OM DE EENHEID VAN DE GEEST TE BEWAREN DOOR DE BAND VAN DE VREDE [mauve fonce](Ef. 4, 3)[/mauve fonce]

Wij hebben dit thema gekozen bij onze laatste ontmoeting om ons nadenken en ons gebed te voeden. Maar zie, de gebeurtenissen en de getuigenissen botsen tegen elkaar aan en storen ons. Gaza ligt onder de bommen en er zijn meer dan 1000 doden, eens te meer overspoelt het geweld Irak. En er lijken conflicten van andere tijden weer op te komen op verschillende punten van het Nabije Oosten of van Afrika. Ik kom er niet toe een geruststellend beeld te hebben van al die conflicten…. En men heeft de indruk, meer dan een indruk, dat de media geconditioneerd worden en boodschappen doorzenden in enkele richting terwijl hierbij het echte lijden, de echte prioriteiten vergeten worden. Men heeft het moeilijk om de wegen van een rustvol gebed te vinden. Men heeft zin om, samen met Jezus, te zeggen: “Vader, als het mogelijk is, laat die kelk aan mij voorbijgaan !” Oh, het is anders vandaag ! Toch is het dezelfde angst die ons aangrijpt, want de mensheid is altijd verdeeld : volken, rassen, godsdiensten en andere gemeenschappen : wij hebben geloofd dat, doorheen de verschillen, de eenheid tussen de mensen zich afspeelt en zich opbouwt, de broederschap opgebouwd wordt. Ik geloof er nog altijd in. Vooral op deze dag van de Aïd, het einde van de ramadan maand. En reeds vorig jaar stelden we ons de vraag wat ons toelaat de moed te bewaren (zie bulletin nr. 59).

Sinds lange jaren, heb ik in mijn kamer een poster, een beetje ouderwets, die een Palestijnse vrouw voorstelt met een keffieh (sluier), met een mooie glimlach, die ons zegt: [bleu] “Waarom zou ik niet het recht hebben naar Palestina te gaan mijn vaderland ?” [/bleu] Ja, uiteindelijk, is dat het schandalige : dat de volken, de staten in de wereld er niet toe komen zich rond een tafel te zetten om de omtrek van een werkelijke, leefbare Palestijnse staat te tekenen. En daarin is ook elk van ons betrokken. Omdat wij er misschien niet toe komen een echt broederschap op te bouwen met degenen die ons nabij zijn. Elk van ons, man of vrouw, kent zijn of haar grenzen. Laten we dan rondom ons kijken :

[bleu] “Ik ben een moeder en ik zeg neen aan de haat… Ik wil niet dat mijn kinderen met wrok opgroeien” [/bleu] zo vertrouwt Rachel Frankel ons toe, de mama van Naftali, 16 jaar, gedood samen met twee kameraden nabij Hebron door Palestijnse extremisten. Zij heeft haar solidariteit uitgesproken met de familie van de jonge Palestijn die levend verbrand werd door de Israëlische extremisten. Terwijl zij denkt aan haar andere kinderen, voegt ze eraan toe : “Het is belangrijk dat mijn zonen niet opgroeien met het gevoelen van afschuw en van haat, maar dat zij erin slagen de onbezorgdheid van hun leeftijd te beleven en sereen opgroeien.”

Dat doet me terugdenken aan dokter Abou Iayyich, een Palestijnse arts, die ik breed geciteerd heb twee jaar geleden en die geweigerd had zich te laten gaan tot de haat terwijl de bommen onlangs de helft van zijn familie hadden gedood, dat was reeds in Gaza en de bommen kwamen van Israël…

Er is nog een ander woord dat ons komt van de Grote Moskee van Lyon, van waar Kamel Kabtane en Laid Abdelkader Bendidi, die de situatie toegebracht aan de christenen van het Oosten, zoals deze door de media werd verhaald, als onaanvaardbaar en afkeurenswaardig beschouwen, en dit op een strenge en ondubbelzinnige wijze… Het is hoogst belangrijk, zo voegen zij eraan toe, dat elk individu in staat zou zijn zijn godsdienst te beoefenen, zonder hierbij enige bedreiging of discriminatie op te lopen. En zij herinneren dan aan de houding van de profeet Mohammed die de christenen verdedigde: “Wij komen hen tot verdediging, want de christenen zijn mijn burgers… in waarheid zijn zij mijn geallieerden en zij zijn verzekerd van mijn steun tegen alles wat hen niet goed bekomt… De kerken zijn onder de bescherming van de moslims… niemand mag dat verbond schenden tot de dag van het laatste oordeel.”…

O[vert]ok aan ons werkelijke bewerkers van de vrede te zijn, bouwers van liefde ![/vert]