missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Tunesië

Leerstage van de Tunesische taal
of een initiatie-etappe ?

Relais PB Maghreb N°26 – Oktober 2015
zaterdag 7 november 2015 door D.F. (Vertaling), Webmaster

[vert]Om te beantwoorden aan een huidige nood van onze “Witte Zusters” missie en aan de noden van de Kerk in Tunesië : “ten volle leven en werken samen met het volk waartoe wij gezonden zijn”, zo worden de noodzakelijkheid en mijn verlangen om te leven uitgedrukt, voor een precieze tijd, op een exclusieve manier in een Tunesische familie.[/vert]

[marron]Het is in Mégrine[/marron]

Van 1 tot 14 augustus bevind ik me bij het gzin van Amel, “nagelaten” vriendin door onze Zuster Franceline Hien. Mégrine is een stad in de zuidelijke omgeving van Tunis, administratief gebonden aan het gouverneurschap van Ben Arous. Zij vormt een gemeente die meer dan 25.000 inwoners telt. Met de bus of met de taxi, zonder de wachttijden te tellen, is het transport snel. Het is mogelijk de trein te nemen maar het meest nabije station bevindt zich ver van het gezin.

Een gezin vinden voor deze ervaring was geen gemakkelijke zaak. De reden ? Een vrouw van mijn leeftijd, en laten we niet spreken voor de jongeren, is het aan elk gezin met een volwassen man in huis verboden mij te ontvangen. Zo kwam het dat twee vriendengezinnen zich beleefd verontschuldigden, weigering met de uitleg ter ondersteuning. Dat doet wel nadenken ! Een reden waarom ik neerbuig voor de edelmoedigheid van het gezin dat voor mij de deuren heeft geopend, en het hart van hun leven.

[marron]Deze 3 vrouwen[/marron]

Amel leeft bij bij haar moeder en haar dochter die me laten delen in hun rijkdom en hun armoede. Waarlijk God is vlees geworden en Hij heeft onder ons gewoond. Mijn geloof in de Ene en Universele God is vermeerderd.

De eerste week voelde ik me een beetje verloren. Ik kwam er niet toe het feit van een conversatie te volgen samen te doen gaan met denken, mijn deel bij te dragen wanneer het over gewone dingen ging of de vragen te beantwoorden van de bezoekers van het gezin.

De tweede week werd getekend door een vocabularium dat eerder medisch was en het ontvangen veel heel wat nabije leden van het gezin. Inderdaa, de mama van Amel – zij leeft al onder een sterke dosis genees(middelen – heeff een waarschuwing gekregen dat haar gezondheid zou verslechteren. Ik vertrouw haar toe aan onze gebeden. Na de aangepaste onderzoekingen, werd het gevaar voor het verergeren van de ziekte weggewerkt. Dit dag heb ik nog maar eens geleerd wat het is de werkelijkheid ten volle te beleven. We hebben het leven gevierd.

Ik kan zeggen dat ik, bij mijn vertrek uit het gezin, spontaan kon tussenkomen in een natuurlijke conversatie (wat verschillend is dan te antwoorden op vragen in een cursus van Arabisch) en toch behoud ik het gevoelen van nog maar aan het begin te staan van mijn initiatieparcours in de Arabische taal gesproken in Tunesië.

Van de tante van Amel heb ik een vor naam gekregen : voortaan heet ik Mukampabuka (van mijn ouders), Clémentine (van mijn meter), Diarra (gekregen van Antoinette in Mali), Ibtissem (van de leden van de vereniging al Nour in Algerije) en nu verlaat [bleu]Mariuma[/bleu] (van Aquila te Mégrine) me niet meer.

De ervaring is te hernemen. Ik wens u die aan u allen, vrouwen en mannen, op uw manier en volgens de noden van de missie waar je zijt.

Aan allen veel geluk !!!

  Zuster Clémentine Mukampabuka
Witte Zuster
Tunis

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 283 / 1152666

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Tunesië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License