missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Marcel Peeters

mardi 16 mai 2017 par Jef Vleugels
  In het rusthuis O.L.V. van Antwerpen is onze confrater
 
Marcel Peeters


vrijdagavond 12 mei 2017 aan een hartstilstand overleden.

Marcel werd geboren op 5 juli 1925 te Vremde in de provincie Antwerpen. Na de lagere school te Boechout, waar zijn ouders zich ondertussen hadden gevestigd, volgde hij de Latijn-Griekse humaniora in het Kleinseminarie te Hoogstraten. Vader was natiebaas in de haven van Antwerpen. In september 1943 trad Marcel binnen bij de Witte Paters te Boechout. Volgden het noviciaat te Varsenare en de theologische studies te Herverlee. Op 21 juli 1949 legde hij zijn missionariseed af en op 8 april 1950 werd hij in de parochiekerk van Heverlee priester gewijd. Zijn professoren onderlijnen zijn godsvrucht en zijn toewijding. Hij houdt van orde en netheid. Hij is geen grote intellectueel, maar werkt hard. Hij heeft wel aanleg voor praktische zaken. Marcel is geen leiderstype ; hij is eerder onzeker en moet gesteund worden. Hij zal dus wellicht nooit overste worden... Hij is nogal nerveus en spreekt gemakkelijk zonder genoeg na te denken. Opvallend is wel dat hij zich tijdens het scholasticaat serieus aan de studie van het Swahili heeft gezet.

Hij wordt benoemd in Burundi. Hij moet eerst nog zijn militaire plicht vervullen in het kader van de Leuvense universiteit : in april 1951 is hij ‘réserve-adjudant-infirmier première classe de la Force Publique du Congo’... Op 17 april 1951 vertrekt hij met Sobelair naar Bujumbura en vervoegt Gatara en enkele maanden later Musenyi in het bisdom Ngozi. Hij zet zich met veel ijver aan het Kirundi maar zijn bedeesdheid maakt het hem niet gemakkelijk. Zijn eerste echte benoeming, in december 1951, is Buraniro, een post in stichting, waar hij verantwoordelijk wordt voor de scholen. Het is een parochie met veel schoolgaande jeugd en urenlange biechtvieringen. Begin 1960 vertrekt Marcel op verlof en volgt de grote retraite in Villa Cavaletti. In december 1960 wordt hij overste van Buraniro. Pater Thévenon, regionaal, noteert dat Marcel stand houdt ondanks de politieke spanningen van de jaren 61-62. Men beticht hem nochtans valselijk van aan politiek te doen et hij moet Buraniro verlaten. Na enkele maanden te Muramba en te Kisanze, komt hij terug in Gatara terecht, waar hij klaagt over de werkdruk. Hij houdt niet van die plaats. Pater Braekers, regionaal, veronderstelt dat Marcel lijdt onder het feit dat hij geen overste meer is ; Marcel verdedigt trouwens de theorie dat « de parochie de zaak van de overste is, wat trouwens altijd al zo is geweest bij de Witte Paters ». In januari 1965 wordt Marcel econoom benoemd te Gasenyi. Hij klaagt over zijn armoede en over de duurte van het leven. Zijn economaat staat zogezegd altijd in het rood, maar dat is helemaal niet het geval. « C’est un mendiant-né ; il sait décrocher tout par ses insistances  », schrijft de regionaal. Hij reageert altijd zeer kritisch als hij grote uitgaven ziet. Zijn manier van doen wekt nochtans geen wrevel op. ‘t Is een genre dat hij heeft aangenomen en de confraters spelen het spel mee. De confraters appreciëren hem als econoom, alhoewel hij regelmatig pretendeert dat hij zonder een cent zit. Hij is trouwens in Burundi legendarisch geworden als ‘le riche prêtre’.

De benoemingen volgen elkaar op. In juli 1965 is hij overste te Muhanga ; in juli 1965 keert hij even terug naar Gatara, maar reeds in september vervoegt hij Ijene, waar hij overste wordt in december 1968. Hij blijft zich gedreven pastoraal inzetten. Hij is zeker nooit een groot gemeenschapsanimator geweest, maar hij stond wel altijd klaar om dienst te bewijzen. Tot zijn spijt wordt hij in januari 1978 overgeplaatst naar Buraniro. De parochie telt dan 42 000 christenen. In het catechumenaat organiseren de paters ook schrijf- en rekenlessen naast het godsdienstonderricht om de algemene ontwikkeling te bevorderen. Mgr. Kaburungu wil overal ‘conseils de colline’ lanceren, in het vooruitzicht van een synode. Eind 1979 neemt Marcel deel aan de sessie-retraite te Jeruzalem en na zijn terugkeer wordt hij onderpastoor benoemd te Gatara. Overal heeft Marcel kunnen rekenen op het thuisfront, vooral op “Bakstenen voor God” van Boechout, om kerken en scholen te bouwen, wegen en bruggen en waterleiding aan te leggen en schoolmateriaal aan te kopen. In 1985, als de vlam in de pan slaat tussen Bagaza en de katholieke kerk, maakt Marcel deel uit van de confraters die van de regering “de toestemming krijgen om voor goed thuis te blijven”. Bij zijn vertrek spreekt de Flash Burundi van “l’homme sage, le fin connaisseur, l’observateur averti de tant de choses du pays, l’homme charmant en communauté qui ne pouvait jamais se passer des taquineries de ses confrères, le PB qui pendant 35 ans a patiemment construit l’Eglise du Burundi en accompagnant des milliers de jeunes sur le chemin de la foi”. In België vervoegt hij dan de confraters van de H.Hartparochie in de Lange Beeldekensstraat te Antwerpen, vanwaar hij ook nog zijn oude moeder kan blijven bezoeken (zij overlijdt in 1987 op 92-jarige leeftijd).

Reeds in september 1988 schrijft Waly Neven, regionaal, aan de Belgische provinciaal : “Quant à Marcel Peeters, là vraiment, les confrères sont pratiquement unanimes pour dire qu’il ferait encore très bien par ici et que nous serions tous très contents de le recevoir parmi nous”. Marcel heeft de gebeurtenissen in Burundi echter nog niet helemaal verwerkt om onmiddelijk te reageren op die uitnodiging. Maar in december 1990 – hij is dan 65 - vertrekt hij terug en wordt onderpastoor in Ijene. Behalve een interim te Giharo in het bisdom Ruyigi, blijft hij er tot in 1997. Zijn laatste benoeming in Burundi is bij de Dominicaines contemplatives te Rweza, het “Monastère Notre Dame de la Paix” , waar hij de diensten verzekert, samen met wijlen Alex Verpoort en Theo Neven. Als in de loop van 2003 de regio besluit dit project te beëindigen, komen Marcel en zijn twee confraters definitief naar België terug. Marcel neemt zijn intrek in onze gemeenschap van de Keizerstraat te Antwerpen. Hij blijft er zichzelf , blijft wat kankeren en is er gelukkig . Tot op het einde van zijn leven blijft hij de monialen van Rweza geldelijk steunen. Ook dat was Marcel...

Begin 2016, als zijn gezondheid meer zorgen baart, verhuist hij naar het Woon- en Zorgcentrum O.L.Vrouw van Antwerpen, enkele straten verderop.

  De uitvaartliturgie zal plaats hebben in de parochiekerk Sint Carolus Borromeus te Antwerpen (H. Conscienceplein) op zaterdag 20 mei 2017 om 10.30 uur, gevolgd door de teraardebestelling op onze begraafplaats te Varsenare.

Concelebranten brengen albe en witte stola mee.
Koffietafel in de Keizerstraat. Gelieve pater econoom te verwittigen.

 

 
Jef Vleugels           
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 998 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License