missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Broeder Gilbert Gryspeerdt

mardi 20 mars 2018 par Jef Vleugels
  Zoals reeds gemeld, is in Sint-Jan in Brugge onze confrater
 
Broeder Gilbert Gryspeerdt


vrijdagavond 15 maart 2018, in zijn slaap overleden.

Gilbert werd op 24 juni 1935 te Roeselare in West-Vlaanderen geboren, als oudste van acht kinderen. Vader is tandarts. Na twee jaar Moderne Humaniora, ging hij tuinbouw en fruitteelt studeren te Roeselare en koloniale landbouw te Sint-Truiden. In Roeselare had hij ook nog avondlessen autotechniek gevolgd. In september 1956 treedt hij binnen in het postulaat van de Witte Paters te Esch (Hollande), doet dan zijn noviciaat in ’s Heerenberg en Varsenare. Hij legt zijn eerste eed af op 2 augustus 1959. Volgen dan twee jaren vorming te Mours. Gilbert is edelmoedig, dienstvaardig, hartelijk en eenvoudig in de omgang. Hij weet wat hij wil en is energiek. Hij is met weinig tevreden. Hij is een goed organisator. Omdat hij volgens de regels niet mocht vertrekken voor het einde van zijn derde voorlopige eed, wordt Gilbert in Antwerpen benoemd. Hij behaalt er het diploma van hulpveearts.

Op 19 september 1962 vertrekt hij per boot via Mombasa naar Burundi. In oktober komt hij in Bujumbura toe en gaat broeder Alban helpen op het Grootseminarie in aanbouw. In juni 1963 volgt hij de CELA (Centre de Langue). De taal Kirundi is moeilijk voor hem. Het leven van Gilbert wordt een lange lijst van benoemingen, afhankelijk van de bouwprojecten van de missionarissen en de parochies. Het begint met enkele klassen voor vluchtelingen te Muyaga op vraag van het Rode Kruis, een school te Gitwenge, een kapel en een slaapzaal te Mutumba, een huis voor de Zusters te Bukirasazi... Op 10 augustus 1965 legt hij in Bujumbura zijn eeuwige eed af. In 1970 bouwt hij zijn eerste kerk ; andere kerken, parochies, kloosters dispensaria, ateliers en scholen volgen. Gilbert ging zonder aarzelen aan het werk. Hij spaart zijn krachten niet, is altijd goedgezind en optimistisch. Soms klaagt hij dat hij te weinig geld krijgt om degelijk werk te kunnen afleveren. Zo schreef hij eens : "Zonder vertrouwen op de goddelijke voorzienigheid was het om zot te worden..." "Constructeur capable de mener plusieurs chantiers à la fois", schrijft zijn regionaal overste. Hij is ook begaan met het maatschappelijk welzijn van zijn werkvolk. Als hij ergens voor langere tijd verblijft, houdt hij zich graag met de Chiro bezig en hij doet dat goed.

Gilbert heeft in meerdere bisdommen niet alleen gebouwd. . In juni 1965 leidt hij de garage van het bisdom Gitega. Tijdens de bloedbaden van 1972 worden al zijn metsers vermoord. Hij hield hun namen zorgvuldig bij, 21 in getal, die 20 weduwen achterlieten en 82 wezen. Tot op het einde van zijn leven zal hij het moeilijk hebben om de daders te vergeven. In november 1981 wordt hij econoom benoemd in de CELA te Muyange. In 1983 ontdekt een ambtenaar dat Gilbert al op de lijst stond van de in 1979 onder president Bagaza uitgewezen missionarissen. Gedwongen verlaat hij Burundi op 30 juni 1983. Zijn overste van Burundi onderneemt tevergeefs verschillende pogingen om de uitwijzing van Gilbert te doen intrekken, zo ook Mgr. Mpungu, bisschop van Muyinga. Tevergeefs !

Maar Gilbert wil terug naar Afrika en landt op 22 oktober 1983 op de luchthaven van Kigali, Rwanda. Een maand later start hij zijn eerste bouwwerf in Mushishiro (bisdom Kabgayi). De constructies volgen zich op : Rukomo, Nkumba (à l’Institut Supérieur Catholique de Pédagogie Appliquée waar hij ook een tijd het economaat op zich neemt), Ruhengeri, Mwezi (waar hij de nieuwe parochiekerk bouwt), Ruhuha, Rulindo. Begin juni 1990 volgt Gilbert broeder Paul Renaudin op, als econoom van het regionalaat te Kigali (ook CELA). In april 1994, begin van de volkerenmoord, wordt hij met de meeste in Kigali verblijvende confraters geëvacueerd. In oktober 1994 keert hij naar Rwanda terug en wordt voor enkele maanden econoom te Rwaza. Het was meteen de eerste parochie van het bisdom Ruhengeri die haar team priesters terugkreeg. In februari 1995 vraagt men hem het economaat van de CELA te hernemen. Maar op 25 april moet hij om medische reden naar België vertrekken. .

Definitief terug in België, gaat hij enkele maanden op rust in ons huis van Brugge. In augustus 1995 maakt hij deel uit van het laatste missie-animatieteam van de Blauwe Torre (Varsenare), waar hij ook het economaat verzorgt. Wanneer deze gemeenschap in 2000 wordt opgeheven, wordt Gilbert econoom te Heusy bij Verviers. Daar zal hij bij het snoeien van een boom een val doen met verschillende breuken als gevolg. Die laten hem voor de rest van zijn leven tamelijk gehandicapt. Zijn benoeming als econoom te Antwerpen gaat niet door omdat zijn herstel langer duurt dan voorzien. In oktober 2003 wordt hij te Varsenare benoemd voor het onthaal. Een jaar later, in november 2004, trekt hij als econoom naar de Katelijnevest te Brugge. Eind mei 2007 mag Gilbert gaan rusten te Varsenare. Geen wonder dat na zo’n bewogen leven, zijn hart het liet afweten.

Slotbeschouwing : wat een beschikbaarheid ! Voor Burundi noteerde hijzelf dat hij 38 benoemingen en dus evenveel verplaatsingen had gekend. Voor Rwanda zijn er dat een vijftiental, in België nog een zestal... Gilbert was een diepgelovig man. Hij had een groot vertrouwen in de Voorzienigheid. Dat komt telkens terug in zijn brieven.

Wij zullen hem niet vlug vergeten, want hij viel op, zowel door zijn luide stem en opvallende persoonlijkheid als door zijn goed hart en zijn dienstbaarheid. Nu is hij bij de Heer, aan wiens roeping hij nooit getwijfeld heeft.

  Wij nemen afscheid van hem op zaterdag 24 maart om 10u30 in onze kapel te Varsenare.

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 845 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License