missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Fernand Lambert

lundi 1er mars 2021 par Webmaster2

Donderdagnacht 25 februari, omstreeks twee uur, is onze confrater Fernand Lambert
in de Sint-Michielskliniek te Brussel, stilletjes weggegleden in de dood. Moe gestreden en, op enkele bezoekjes na, omwille van de pandemie, nogal eenzaam voor zo’n relatiemens.

Fernand wordt geboren te Korbeek-Lo bij Leuven, op 9 juli 1929. Het gezin telt vier kinderen, twee jongens en twee meisjes. Vader is technicus bij de P.T.T. (Posterijen, Telefonie, Telegrafie) en werkt in de Olmstraat in Etterbeek. Na de Grieks-Latijnse humaniora in het Sint-Pieterscollege te Leuven vraagt zijn vader hem zijn beslissing een jaar uit te stellen. Fernand gaat werken in de dienst verzekeringen van de Boerenbond.
In september 1948 treedt hij binnen bij de Witte Paters te Boechout. Na het noviciaat te Varsenare, volgen vier jaar theologie te Heverlee, waar hij op 10 juli 1954 zijn missionariseed aflegt en op 10 april 1955 priester wordt gewijd. Veel superlatieven bij zijn beoordeling tijdens de vormingsjaren : “sujet d’élite”, evenwichtig, goed oordeel, een solide godsvrucht, menslievend, zeer aangenaam in gemeenschap, zeer gevoelig ook, een grote werker “zal een goed en heilig priester worden, een verlicht geestelijke leider, een uitstekend professor”.

Misschien wel wat sentimenteel. En te zelfzeker in zijn overtuiging… Hijzelf benadrukt zijn vrijheidszin (“geen oversten”), zijn houding van een zoekende geest, wars van alle routine (“nooit advent, kerstmis, vormsel… op dezelfde manier gevierd”). “Ik ben helemaal in wat ik doe”. Fernand wordt voor enkele jaren naar Rome gestuurd, waar hij aan de ‘Gregoriana’ godgeleerdheid studeert. Tijdens het beëindigen van zijn thesis in Leuven heeft hij ook aan de eisen van zijn militaire dienst voldaan. In december 1959 vertrekt hij naar Congo via Rome, waar hij zijn thesis verdedigt en met onderscheiding doctor in theologie wordt. “Drie dagen en twee nachten zonder slapen… Formule pour tenir : koffie en sigaretten” schrijft hij…

In december komt hij aan in Matanda, bisdom Goma. Daar leert hij het kinyarwanda op de heuvels en maakt in 1960 de onafhankelijkheid mee. In Masisi leert hij swahili, maar men heeft een professor nodig in Burasira op het groot seminarie. Na moeilijkheden met de overste trekt hij naar het groot seminarie van Murhesa, waar hij de paters Fransen, Diacre, Nyssens, Merceron en Julien Martens aantreft. In 1964 zijn er geen diakens (maar wel mulelisten in de streek), en komen Fernand en Julien op recyclage : pastoraaltheologie en catechese in Lumen Vitae. In 1965 wordt Fernand dan in Heverlee benoemd, in het scholasticaat nieuwe stijl, na Vatican II : equipes van een pater en een zevental scholastieken.

Fernand doceert de sacramentenleer, ‘personnalisme’ en liturgie. “Hij zoekt actieve methodes en laat zijn studenten in kleine groepen werken”, noteert pater Plessers, provinciaal. Als verantwoordelijke voor de liturgie, komt hij nogal bazig over. Fernand geeft ook enkele uren les in de normaalschool Sint-Thomas in Brussel.
In 1969 wordt Fernand in Rwanda benoemd : professor in het ‘Institut Catéchétique Africain’ (ICA), waar hij moeilijk overeenkomt met de directeur, pater Seumois (een discussie over de Onbevlekte Ontvangenis loopt slecht af). Volgt een jaar parochiewerk in Cyanika met Stany de Jamblinne en Guy Theunis.

In 1970 wordt Fernand, op zijn aanvraag, in Kigali benoemd. Eerst onderpastoor in de Heilige Familie-parochie. Hij is ook godsdienstleraar bij de medische assistenten tot 1973, op het ‘Collège officiel’ en aan de ‘Officiële Technische School’ van 1976 tot 1977. In 1977 komt een plaats vrij aan de kathedraal van Kigali : “Ik vroeg en kreeg”, schrijft hij. Hij wordt dus “curé des blancs”. Fernand spreekt van ‘inwijkelingen’ (“Ce sont des techniciens, “coopérants” de formation universitaire, personnel d’ambassades, venant des quatre coins du monde.”). Met Joan Casas, Spaanse Fidei donum-priester en nationaal aalmoezenier van de KAJ, Guy Theunis, professor van Bijbel in Nyakibanda, vormen zij bewust een gemeenschap, eerst in een appartement in een volkswijk, Agaseke, daarna in een huisje van de KAJ, naast de CELA van de Witte Paters. “Gedurende acht jaar, een wonder, een echte gemeenschap, zonder onenigheid”.

Fernand geeft godsdienstles in de ‘Belgische school’ en in de ‘Ecole française’. In januari 1980 komt hij op ziekteverlof naar België (nierproblemen en begin van ontkalking van de ruggengraat). In 1982 neemt hij een sabbatjaar en in augustus 1983 is hij terug op post in Kigali. Begin 1985 wordt hij in België geopereerd (een gezwel in de hals). “Il fait du très beau travail : très dévoué, débordant d’imagination en liturgie et paraliturgie, très dévoué pour préparer les enfants aux sacrements, faisant travailler les mamans-catéchistes… ”, getuigt Dominique Mallet, regionaal.

Met oudere jeugd slaagt hij minder. En door de aartsbisschop wordt hij maar matig geapprecieerd. “J’oserais dire qu’il n’existe pas de ‘clergé’ face aux ‘fidèles’, mais parmi ceux-qui-essaient-de-croire, il y a ‘un permanent’ de service”, schrijft hij na 9 jaar dienst. Begin juli 1986, beantwoordt Fernand de oproep van Jan Lenssen, provinciaal, om in de Brusselse pastoraal te komen werken.
Samen met Willy Delbeke (al ter plaatse) en Jef Schreurs gaan zij de parochie Sint-Antonius (aan het Zuidstation) begeleiden, die ongeveer 15.000 inwoners telt en zich bevindt op het grondgebied van de gemeenten Vorst en Sint-Gillis (Fernand spreekt van “Saint-Antoine de Marrakech”). Hij wordt verantwoordelijk voor de Franstalige gemeenschap, het catechumenaat van de volwassenen en werkt samen met CEFOC (Centre de Formation Cardijn), waar enkele honderden leken theologie studeren. ”CEFOC heeft mij diep veranderd : vertrekken van het leven ; Schok van mijn leven : kleine mens in al zijn rijkdom ontdekt in Europa, niet in Afrika”. De communiteit met zijn twee confraters wordt onhoudbaar en Fernand zoekt een appartement.

Hij houdt het in de parochie, vaak alleen, uit tot in 1998. Reeds in oktober begint hij zijn werk voor de zieken in Tervuren. Op 1 november 2000 benoemt Kardinaal Danneels hem tot parochie-administrator te Wezembeek-Oppem St-Jozef en tot aalmoezenier van het rusthuis O.L.Vrouw. Fernand neemt zijn intrek in de pastorie van Moorsel. Gedurende vier jaar levert hij er prachtig werk, bijgestaan door een dynamische ploeg leken.

Hij geeft zijn ontslag als administrator en vanaf 1 juli 2004 is hij nog enkel aalmoezenier van het rusthuis. Moorsel neemt afscheid van hem in een prachtige viering met Rwandese tambourineurs uit Antwerpen… Hij aanvaardt het voorstel van Jef Vleugels, provinciaal, in de Degrouxstraat 118 te komen wonen, toen de enige gemeenschap waar niemand rookte, nodig voor Fernands gezondheid. Als de provincie een vervolg zoekt voor de “groene blaadjes” van bijbelkenner Jean Van der Meersch, nemen Fernand Lambert en Marcel Neels de uitdaging op. Zij lanceren de fameuze en omstreden “gele blaadjes” met als titel : “Geloven, gisteren en vandaag”. In onze gemeenschap gaan wij elke theologische discussie met Fernand gewoon uit de weg. Op 4 juni 2005 vieren we zijn gouden jubileum in onze gemeenschap samen met zijn (schoon)zussen en (schoon)broers.

Op 7 april 2015 – hij is 85 – geeft hij zijn ontslag als aalmoezenier. “17 jaar lang heb ik met de “andere oudjes” kunnen praten, luisteren, samen een leven bekijken, een stukje weg met de Heer opgaan ? Hoe dikwijls reed ik niet naar huis met in mijn hart de gevoelens van Lukas : ”Ik loof U, Vader… aan wijzen verborgen… aan eenvoudigen onthuld” !

De laatste jaren was Fernand meer en meer ziek en vaak zonder adem. Maar de koppige vechter die hij was gaf nooit op. Hij bleef zijn dagelijkse wandeling doen, bleef taken doen in het huishouden, mensen ontvangen, teksten verbeteren, dagelijks studeren en steeds gelegenheden zoeken om dienst te bewijzen. Hij was zeer trouw aan zijn vriendschappen. Liefde beleven in dienstbaarheid was zijn lang leven. Hij ruste nu in vrede !

Jef Vleugels

[bleu marine]De uitvaartliturgie vond plaats in beperkte kring , omwille van de coronaomstandigheden, op dinsdag 2 maart 2021 in onze kapel te Varsenare om 10h30, gevolgd door de teraardebestelling ter plaatse.
[/bleu marine]


Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 483 / 1152704

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License