missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Louis De Backer

dimanche 29 avril 2018 par Jef Vleugels
  Zoals reeds gemeld, is in O.L.V. van Antwerpen onze confrater
 
Louis De Backer


omstreeks de middag van 25 april 2018, onverwacht overleden.

Louis of Lode (ook vaak Lodje genoemd) werd geboren op 11 juni 1920 te Wilrijk. Na de lagere school in Wilrijk en Westmalle, waar zijn ouders een kleine hoeve uitbaatten, trok Louis naar het kleinseminarie van Hoogstraten voor de Latijns-Griekse humaniora. Tijdens het verlof, zo getuigt zijn pastoor, was hij alle dagen in de mis. In september 1941 trad Louis binnen bij de Witte Paters te Boechout. Enkele jaren later zal zijn jongere broer Jozef ook bij ons intreden als broeder, en als missionaris naar Bukavu vertrekken. Daar zal hij in 1961, vòòr zijn eeuwige eed, uittreden. Terug naar Louis : hij deed zijn noviciaat te Sint-Kruis bij Brugge, omdat Varsenare door de Duitse bezetter was opgeëist. Theologie volgde hij te Heverlee, waar hij op 6 april 1947 zijn missionariseed aflegde en op 29 maart 1948 priester werd gewijd door Mgr. Durrieu. De verantwoordelijken van zijn vorming beschrijven Louis als een bovennatuurlijk man, voorbeeldig, een grote werker, kalm, gematigd en edelmoedig. Hij is rechtdoor en altijd tevreden. Een samenvattende nota van de laatste en beslissende raad van het scolastikaat luidt als volgt : "Il tranche sur les autres quant aux qualités morales. Les exigences de sa santé devront limiter l’élan de son zèle. Son ordre et sa régularité sont remarquables". Met die zwakke gezondheid is hij toch ruim 97 geworden…

Eerste benoeming... econoom te Heverlee ! "Malgré ses qualités indéniables il n’a pas réussi comme économe à Heverlee", schrijft pater Geeraerts, toen nog provinciaal. Op 2 juni 1950 vertrekt hij met Sobelair naar Burundi. Enkele dagen later begint hij de taal te leren te Jenda, waar hij ook econoom is. In april 1951 wordt hij directeur van de scholen te Kibumbu (bisdom Gitega). Pater Hellemans, regionaal noteert daaromtrent dat Louis daarbij merkwaardige successen boekt zowel bij de leerlingen als bij de onderwijzers. Louis gaat trouwens de cursus pedagogie en methodologie volgen bij de broeders van Liefde te Gitega. In december 1952 sticht hij te Rusengo een E.A.P. (Ecole d’apprentissage pédagogique), het jaar daarop omgevormd tot normaalschool, waarover pater Van Hoof in 1956 schrijft : "Un bijou ! Tout y est très bien réglé, propre, agréable". In augustus 1957 wordt Louis, zonder zijn akkoord,verplaatst naar de normaalschool te Rutovu. Na een moeilijk schooljaar en erg teneergeslagen trekt hij naar Rumonge in afwachting van zijn verlof begin december 1959. Hij volgt de grote retraite en enkele weken recyclages te Mours.

Terug in september 1959 geeft hij enkele maanden les op het college Notre-Dame te Giheta, alvorens in december deel uit te maken van het stichtingsteam van Bukirasazi. De benoemingen volgen elkaar op in snel tempo : februari 1961 is hij onderpastoor te Rumeza, vanwaaruit hij de pastorie van Mpinga bouwt ; midden 1963 volgt de pastorie van Murago, waar hij ook scholen bouwt. "C’est un bon constructeur, noteert de regionaal. Il travaille vite et bien. Il est exigeant pour ses ouvriers." Hij vertrekt op verlof, zeer vermoeid, noteert pater Braekers, want hij is verschillende keren ziek geweest. In januari 1965 is hij terug in Rutovu als directeur van de scholen ; het jaar daarop wordt hij benoemd te Bururi. Hij is er directeur van de scholen in de succursalen, bouwt het woonhuis van de paters en scholen voor de Bene Mariya. Hij maakt zich nogal rap kwaad, legt pater regionaal uit, maar vergeet het even vlug, en iedereen vergeeft hem omdat hij dienstbaar is. In februari 1972 wordt Louis benoemd te Makamba. Voor zijn verlof in 1974, dringt Claude Pagé, assistent-regionaal, erop aan dat Louis een degelijke recyclage zou doen om zich pastoraal bij te werken, wat hij zal doen in Thy-le-Château. Na een verlengd verlof om gezondheidsreden, wordt Louis te Mabanda benoemd. Daar treft hem, zoals vele andere confraters, het uitwijzingsbevel. Pater Waly Neven, algemeen assistent in Rome, stelt hem Zuid-Oost-Congo voor, en meer bepaald Kasongo. Wat natuurlijk het aanleren van het Swahili veronderstelt. Na de CELA (Centre de Langue) te Bukavu, wordt Louis benoemd te Mingana, een jaar later te Wamaza.

Louis slaagt er niet in zich aan te passen. In januari 1985 wordt hij dan in Lubumbashi benoemd, als aalmoezenier van het hospitaal Sendwe. Hij verblijft in Maison Kaoze. Hij verzorgt ook het economaat van de Sector en loopt de officiële kantoren af als confraters documenten nodig hebben. Als in oktober 1991 in vele steden onlusten en plunderingen uitbreken, wordt Louis geëvacueerd. Als de wind van volksopstand is gaan liggen, tracht pater de Esteban Louis terug naar Lubumbashi te halen. Louis aarzelt lange tijd en pater Huybrechts, provinciaal, trekt er de juiste conclusie uit.

In mei 1992 wordt Louis officieel in België benoemd. Begin oktober wordt hij dan overste en econoom van onze gemeenschap van de Katelijnevest te Brugge. In maart 1997 vervoegt hij onze gemeenschap van de Cogels-Osylaan te Berchem. Hij engageert zich pastoraal in de Sint-Norbertusparochie. Na de verkoop van ons huis te Berchem, betrekt hij samen met pater Hauman, op voorstel van de pastoor, een huis van de parochie. Ondertussen verliest Louis op enkele jaren tijd, zijn zus Maria, zijn broer Jozef, zijn broer Laurent en zijn broer Emile. In 2009 wordt Louis in de Keizerstraat benoemd, waar hij nog enkele jaren rustig kan genieten van zijn oude dag. Voor zijn confraters was hij een goed en aangenaam gezelschap. In 2010 sterft zijn zus Josée. Louis zelf had nooit een stevige gezondheid, maar eigenlijk was hij nooit zeer zwaar ziek geweest. Toen zijn lichaam het dan ook serieux liet afweten, had hij het daar moeilijk mee. Drie weken in het Sint-Vincentiusziekenhuis, gevolgd door twee weken revalidatie in O.L.V. van Antwerpen waren een zeer zware beproeving voor hem. Woensdag 25 april, in de voormiddag, was hij nog naar de pedikuur geweest. Zijn overlijden tegen het middaguur kwam dan ook onverwacht. Onze confrater René De Laet was bij hem.

Louis heeft alles bij elkaar een bewogen leven gehad. In Afrika is hij nooit overste of pastoor geweest. Daarvoor was hij wellicht te uitermate precies en veeleisend in zijn werk en zou hij het zijn confraters te moeilijk hebben gemaakt. Daartegenover waren zijn dienstbaarheid en edelmoedigheid alom bekend en op prijs gesteld. Hij kan nu rusten in vrede.

  Ter herinnering : de afscheidsliturgie zal plaats hebben in de Sint-Norbertuskerk te Borgerhout (Zurenborg) op zaterdag 5 mei om 10.30 uur.

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 753 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License