missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Joris Vankrunkelsven

vendredi 10 mai 2019 par Webmaster
  Eergisterenavond, 8 mei 2019, in het hospitaal Sint-Augustinus te Antwerpen, is onze confrater
 
Joris Vankrunkelsven


overleden. Hij was er diezelfde dag naartoe gebracht, zonder dat men het ergste verwachtte.

Joris – officieel ingeschreven als Georges - werd geboren te Antwerpen op 19 juni 1927. Vader was geneesheer en werkte in dienst van Fomulac (Katana) in Congo, maar woonde in Kayanza (Burundi). Na een jaar Moderne Humaniora in het Sint-Jan Berchmanscollege te Antwerpen, stapte Joris over naar de Grieks-Latijnse. Omwille van een longvliesontsteking trad hij met een trimester vertraging in 1946 binnen bij de Witte Paters te Boechout. Zijn broers Louis en Jan (+ 1992) zouden hem weldra volgen. Omwille van zijn zwakke gezondheid zond men Joris eerst naar het scholasticaat van Heverlee. Hij deed zijn noviciaat in 49-50 te Varsenare en trok dan terug naar Heverlee, waar hij op 29 september 1951 zijn missionariseed aflegde en op 12 april 1952 priester werd gewijd. Aan de universiteit van Leuven bekwam hij in 1954 "avec distinction" een candidatuur "en Sciences pédagogiques". Zijn leermeesters loven zijn goed karakter en onderlijnen zijn zeer grote dienstvaardigheid. Ze beschrijven Joris als verstandig maar niet altijd realistisch, man van plicht, eerder schuchter, ook wat nerveus en impulsief, maar zeer delicaat in zijn relaties met de anderen. Men onderlijnt eveneens zijn degelijk geestelijk leven.

Op 30 maart 1955 vertrekt Joris met Sobelair via Bujumbura naar Bukavu. In Mwanda-Katana leert hij de taal ’mashi’ en wordt in juli 1955 econoom, eerst te Burhale en twee jaar later te Kabare. In Kabare wordt hij in juli 1959 directeur van de normaalschool. Begin 1961 wordt hij professor op het Kleinseminarie te Mugeri tot hij in augustus op verlof vertrekt. Het was tijd, want hij was enkele keren een zenuwinzinking nabij geweest. Zijn dokter schrijft hem voor het kalm aan te doen en voldoende te rusten. Na de grote retraite te Via Cavaletti wordt hij in juli 1962 onderpastoor benoemd te Ciherano, waar hij in juni 1963 pastoor wordt. Een jaar later wordt hij overste en aalmoezenier van Fomulac en professor te Katana. Tijdens zijn verlof in 1967 bezet Schramme met zijn huurlingen de streek. De paters moesten vluchten en Joris moest zijn terugkeer naar Congo uitstellen. Vanuit Heverlee ging hij als vrije student cursus volgen te Leuven. Maar van uitstel kwam afstel : Joris zou nooit meer naar Afrika terug vertrekken.

Omdat pater Van Nieuwenhove onverwacht in Lumen Vitae werd benoemd, wordt Joris gevraagd hem als mede-verantwoordelijke van onze eerste cyclus te Leuven te vervangen. Hij zal ook als aalmoezenier dienst doen in het Sint-Pietershospitaal. Alvorens deze benoeming te aanvaarden dringt hij er op aan dat zowel zijn bisschop Mgr. Mulindwa als zijn regionaal, pater Leen, worden verwittigd : zijn hart was nog altijd in Congo. In november 1971 verplicht zijn gezondheidstoestand hem te gaan rusten in onze gemeenschap van Berchem en daarna te Heusy.

Hospitalisaties volgen elkaar op, eerst te Verviers – waar hij gedurende 36 uur in coma ligt – daarna in Sint-Pieters te Leuven en in Sint-Michiels en Sint-Elisabeth te Brussel. In 1973 herstelt hij langzaam in Heusy. Hij preekt retraites en recollecties en is weekend-pastor, eerst vanuit de gemeenschap van de Lincolnstraat in Brussel, daarna vanuit onze gemeenschap bij de jezuïeten te Heverlee. In 1975 werkt hij in de Nederlandstalige pastoraal in drie parochies van de gemeente Etterbeek, Sint-Antonius, Sint-Gertrudis en O.L.V. van het H.Hart. In 1982 werkt hij voor het Comité van Missionerende Instituten (CMI), waar hij de boekhouding doet en directeur is van ’Progressio’ (de dienst projecten). Hij woont dan in een volgens zijn zeggen miserabel appartementje. Na de sessie/retraite te Jeruzalem eind 1986 wordt hij daar benoemd voor het onthaal van de pelgrims en de boekhouding. Joris was graag in Jeruzalem. Eind december 1991 – Joris is dan op ziekteverlof in België - wordt zijn vervanger benoemd en wordt Joris bedankt, wat wel een harde dobber voor hem was.

In België trekt Joris voor een jaartje op rust naar Stabroek, waar confrater Jan Blockx pastoor is. In december 1992 vestigt hij zich te Kalmthout, daarna te Hoevenen. Hij gaat regelmatig enkele dagen doorbrengen in de gemeenschap van Varsenare of van Antwerpen. Hijzelf zegt dat hij in die periode "en vadrouille" was. Het was geen gemakkelijke tijd voor hem. Hij bleef schrijven over catechese en de geloofsverkondiging... Al zijn homilies zijn naarstig uitgeschreven. In januari 2009 liet hij zich overhalen naar het rusthuis van de Zusterkes des Armen te gaan op ’t Kiel, waar reeds enkele confraters verbleven. Ook daar schrijft hij onder andere nog een ganse retraite neer, met inbegrip van alle homilies... Zijn diep geloof heeft hem zijn leven lang recht gehouden.

Op 8 mei 2019 moet hij met spoed worden overgebracht naar het Sint-Augustinushospitaal te Antwerpen, waar hij diezelfde avond overlijdt. "Nu heeft hij eindelijk de echte vrede die hij te dikwijls gemist heeft in zijn leven...", schrijft een confrater die hem goed heeft gekend.

  De verrijzenisliturgie zal plaats hebben op maandag 13 mei om 10u30 in de Sint-Annakapel van de Keizerstraat.

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 775 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License