missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Ward Schoofs

vendredi 15 décembre 2017 par Jef Vleugels
 
Ward Schoofs
 
1923 – 2017


 

Ward werd op 28 augustus 1923 in een kroostrijk gezin geboren te Kinrooi in de provincie Limburg. Vader was daar schoolhoofd. Ward volgde de klassieke humaniora bij de Kruisheren te Maaseik. In september 1941 trad hij in bij de Witte Paters te Boechout. Zijn zus Mia was toen al ingetreden bij de Zusters Kindsheid Jesu en een jongere zus Helene zou haar later volgen. Zijn jongere broer Willy zou in Wards spoor treden. Tijdens zijn noviciaat in 1943 moesten de novicen enkele maanden uitwijken naar Sint-Kruis bij Brugge, omdat de Duitse bezetter Varsenare had opgeëist. Ward legt zijn missionariseed af op 6 april 1947 te Heverlee en wordt er op 29 maart 1948 priester gewijd. Tijdens de vormingsjaren beschrijft men Ward als een opgewekt en vriendelijk man, altijd klaar om dienst te bewijzen. Hij is zeer actief en wilskrachtig, een man van plicht, een leiderstype. Hij is diep godvruchtig, gematigd en evenwichtig van karakter, maar moet wel zijn natuurlijke timiditeit leren overwinnen.

Op 13 november 1948 vertrekt Ward met een DC-7 vanuit Melsbroek via Leopoldstad naar Burundi. Zijn eerste post wordt Mutumba in het toenmalig vikariaat Gitega. In 1951 neemt hij deel aan de stichting van Rumonge. In juli 1955 wordt hij overgeplaatst naar Ngagara, waar hij naast onderpastoor en directeur van de scholen ook godsdienstleraar is op de politieschool. Overal slaagt hij zeer goed in het bestuur van de scholen, vermelden zowel Hellemans als Van Hoof, regionaals. En zij onderlijnen beiden dat Ward een excellente confrater is.

Terug van zijn eerste verlof, na de grote retraite te Mours begin 1959, keert hij naar Ngagara weer, om dan in 1961 en voor vele jaren de leiding van Gihanga op zich te nemen. Gihanga behoort tot het in 1959 opgerichte aartsbisdom Bujumbura, dat 11 parochies van het bisdom Gitega heeft overgenomen. Ward bouwt er verschillende succursalen, richt er een cooperatieve op en geeft godsdienstles in de technische school. "Hij is zeer gedreven, noteert in juli 1964 pater Braekers, regionaal, volgt zijn parochianen van nabij, is vriendelijk met iedereen, zoekt zoveel mogelijk contact met de mensen". En hij besluit : "En de parochie floreert". Ward lanceert er ook een speciale methode om te bidden in familieverband. In 1972 wordt hij verkozen als regionaal raadslid. Hij zetelt ook in de raad van de bisschop. In 1972 wordt hij bovendien verantwoordelijke van het B.D.D.B. (Bureau de Développement du Diocèse de Bujumbura). "Een beetje traag van temperament – windt zich nooit op – maar geduldig en hardnekkig in het verwezenlijken van zijn projecten waarover hij lang heeft nagedacht", schrijft pater Quintard, toen regionaal assistent. Ondertussen was Gihanga deel geworden van het in 1980 opgerichte bisdom Bubanza.

Onder president Bagaza moeten missionarissen ieder jaar hun verblijfsvergunning hernieuwen. Veel missionarissen krijgen die niet meer en op 4 maart 1985 ontvangt ook Ward de toelating om definitief het land te verlaten. Een confrater reageert verbouwereerd : "Ward, die wijze man ! Een catastrofe voor Gihanga, maar gelukkig heeft hij veel met de leken samengewerkt en de toekomst voorbereid. Een groot herder vertrekt, een goede raadgever, een man door alle mensen graag gezien. Zijn bisschop zal hem met lede ogen zien vertrekken..."

Ward heeft zich maandenlang afgevraagd of hij naar Congo zou vertrekken of eventueel een terugkeer naar Burundi openhouden... Onder meer omwille van zijn zware gehoorproblemen, aanvaardt hij een benoeming te Genk. Hij schrijft : "Ik zal ongeveer van vooraf aan opnieuw moeten beginnen. Dat is in de grond de grootste armoede en eigenaardig genoeg ook de grootste rijkdom. Ge moet uzelf loslaten en ge kunt alleen op Hem vertrouwen. Ge hebt geen ander toeverlaat en ge kunt niet anders zijn dan ’missionaris’. De greep op uw leven, de greep op de weg die ge moet gaan, hebt ge niet. Men kan alleen gaan op de weg die God voor u bestemd heeft en dat met al uw inzet en mogelijkheden."

Eind 1985 wordt Ward door Mgr. Schreurs kapelaan benoemd te Bret-Galieren, op enkele kilometers van ons huis te Genk. Het is een levendige parochie met veel verenigingen en activiteiten. Zo zijn er, naast de verscheidene jeugdbewegingen, enkele koren, een actieve missiewerking, het Mannenverbond, de schutterij... De eerste jaren geeft Ward nog catechese aan de kinderen. Op zondag zijn er dan ook nog meerdere eucharistievieringen Hij specialiseert zich vooral in ziekenbezoek, zowel in de ziekenhuizen als bij de mensen thuis. De mensen appreciëren hem. In 1987 wordt Ward tevens overste benoemd van de gemeenschap en enkele jaren later is hij lid van de provinciale Raad.

In november 2010 verlaat Ward Genk voor Munsterbilzen. Stappen en bewegen zijn dan wel vertraagd, maar verstandelijk blijft hij bij de pinken. Ook wat gezapig vertellen betreft heeft hij niets ingeboet. Eind november 2017 – hij is dan de laatste echt ’bejaarde’ resident van onze gemeenschap in Munsterbilzen – verhuist hij naar het rusthuis ’Immadi’ van de Zusters Kindsheid Jesu te Hasselt, waar hij zijn zus Helene terugvindt. Hij overlijdt er vredig op dinsdagavond, 12 december. Hij ruste in vrede.

  De uitvaartliturgie zal plaats vinden op maandag 18 december om 10:30 uur in de parochiekerk O.L.V. van Fatima te Bret-Gelieren (Piehpelplein 1, 3600 Genk).  

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 1012 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License