missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Fernand Mertens

mercredi 9 mai 2018 par Jef Vleugels
  Zoals reeds gemeld, is in Kampala (Uganda) onze confrater
 
Fernand Mertens


op zaterdag 5 mei 2018 onverwacht overleden. Alles was reeds in gereedheid gebracht voor zijn repatriëring naar België.

Fernand (zijn eerste officiële naam was eigenlijk Hugo) werd op 9 april 1942 geboren te Aarschot in het aartsbisdom Mechelen-Brussel, dat toen nog het aartbisdom Mechelen was. Vader was onderwijzer. Fernand had een oudere zus, een jongere broer en een tweelingzus, Mia. Hij deed de Klassieke Humaniora in het Sint-Jozefscollege te Aarschot. In september 1961 trad hij binnen bij de Witte Paters te Boechout, deed zijn noviciaat te Varsenare en vertrok dan, op zijn aanvraag, naar Eastview voor de theologie. Daar legt hij op 16 juni 1967 zijn missionariseed af, maar komt naar Heverlee voor zijn priesterwijding door Mgr. Van Steene op 29 juni 1968. In die periode beschrijft men Fernand als een kalme man, eerder wat schuchter en gesloten en dus wat moeilijk te kennen. "Très distrait et souvent absent de ce qui se passe autour de lui". Hij studeert graag, heeft een goed oordeel. "Il a dans les études un souci pastoral très poussé". Hij werkt gewetensvol, zonder zich op te winden. Hij houdt van de gemeenschap en wordt geapprecieerd door zijn confraters. Hij heeft een aangeboren kunstzin, schildert en musiceert. Van in het begin vermeldt men dat zijn gezondheid eerder zwak is, "bonne mais pas très forte".

Eind 1968 vertrekt Fernand naar Congo, meer bepaald naar Ituri, bisdom Bunia. Hij wordt eerst onderpastoor te Drodro, waar hij de taal, het Kilendu, leert. In maart 1969 wordt hij in Jiba benoemd en, terug uit verlof, in oktober 1972 te Pimbo. In mei 1974 start zijn eerste lange benoeming : professor op het Kleinseminarie van Fataki, waar hij vooral godsdienst en Engels onderwijst. Sinds zijn aankomst in 1968 werkte hij aan een woordenboek ’Kilendu". Tot aan de letter ’L’ was alles al gepolicopieerd (324 blz), het derde deel was af maar nog niet overgeschreven. Hij had ondertussen ook al een verhalenbundel uitgegeven. Om toegang te hebben tot het evangelie, moesten de mensen natuurlijk kunnen lezen. Fernand maakte 69 tekeningen ter illustratie van de letters ; ze werden gedrukt in Kenia en verkocht (of geschonken) aan onderwijzers en catechisten.

Na veertien jaar, vraagt Fernand een sabbattijd. Hij trekt voor twee jaar naar Lumen Vitae. Zijn eindscriptie voor de licencie in catechese en pastoraal heeft als titel : "Langage traditionnel et chemin de foi" (waar hij werkt met Bbale verhalen). Van 1985 wordt Fernand onderpastoor te Dodro. In 1986 komt hij over en weer naar België voor zijn dodelijk zieke vader. In september 1989 volgt hij de sessie/retraite te Jeruzalem. In 1992 stelt hij een zangboekje samen in Kilendu.

Tot nu toe was Fernand werkzaam in dezelfde streek en met dezelfde taal. Begin september 1992 volgt hij te Bukavu de taalcursus Swahili. Om de taal verder onder de knie te krijgen gaat hij voor enkele maanden naar Kalemie en wordt dan in Mongbwalu benoemd (bisdom Bunia), met Jo Deneckere weldra als pastoor Hij legt ondertussen de laatste hand aan drie boeken : "Initiation bbale chrétienne" – "Jésus chez les Bbale" en "Contes bbale bibliques". Meerdere publicaties in dezelfde zin zullen nog volgen ("Initiation bbadha au rythme de Saint Luc" – idem voor Johannes). Iedereen is niet akkoord met zijn benadering. Ook niet met het feit dat hij door schooljongens uitgevonden verhalen als traditioneel erfgoed beschouwt. Na zijn verlof in 1995 wordt Fernand te Badiya benoemd.

Als in december 1996 Kabila-père met zijn troepen nadert, wordt Fernand via Kampala geëvacueerd. Hij profiteert van die tijd om zijn Kilendu-woordenboek te beëindigen. In augustus 1997 wordt hij professor benoemd in de eerste cyclus van de Witte Paters-vorming bij de Rusizi, waar hij, omwille van het verstoord schooljaar, tegen kerstmis wordt verwacht. Hij schrijft : "Waarmee ik blij ben is dat al diegenen die van hier naar het noviciaat gingen, nog altijd bij de Witte Paters zijn en dat niemand wegging. Zelfs zij die weggingen vòòr het noviciaat, denk ik, hebben hier een vorming meegekregen die ze anders niet zouden gehad hebben. Daarom was ik graag in Bukavu". In die periode publiceert hij een serie over catechese (bij voorbeeld : "Evangélisation et catéchèse".

Fernand neemt weer een recyclagetijd in Europa. Hij profiteert van die gelegenheid om te leren buikspreken bij de Nielse buikspreekster José Fleurackers. Haar pop heet Jerommeke. Terug in Congo laat Fernand een identieke pop maken, Jerommeke 2, maar deze laatste is zwart. Het wordt een zeer geapprecieerd pastoraal communicatiemiddel. In december 2001 sterft Fernands oudste zus, Anny. Begin december 2002 vervoegt hij het Institut de Sciences Religieuses (ISR) te Bunia. Enkele maanden later, in mei 2003 teistert de rebellie de hele streek, de catechisten trachten allemaal terug naar huis te gaan. André Paredis zaliger en Fernand gaan te voet naar de luchthaven, waar Jo Deneckere hen vervoegt en hen op een vliegtuig richting Kampala krijgt. Fernand maakt van zijn ’vakantie’ gebruik om een stage te volgen in het Lumko Instituut (Zuid-Afrika).

Terug in Congo werkt Fernand enkele maanden te Burhiba (Bukavu) om in oktober 2006 terug naar het ISR te Bunia te trekken. In september 2011 neemt hij in Rome deel aan de sessie voor 60+. In 2014 sterft zijn jongere broer Paul na een lange en slopende ziekte. In datzelfde jaar ondergaat Fernand een zware hartoperatie waarbij een hartklep wordt vervangen. Volgt een jaar revalidatie. In oktober 2016 doet men beroep op Fernand om in Mahagi ons nieuw tehuis ’Maison Père Laurent Coninx" te vervoegen en er het economaat en het onthaal in handen te nemen. Bij zijn eerste verlof van daaruit kwam hij in onze archieven een woordenboek Alur zoeken. Hoe gelukkig was hij in onze archieven het "Vocabulaire Français-Bo Alur" van Ignace Vandewalle te vinden, waar hij in Mahagi tevergeefs achter had gezocht. Dat was de laatste keer dat ik Fernand ontmoette...

In zijn laatste brieven is het overduidelijk dat hij zijn gezondheidstoestand zwaar onderschatte. Zijn longontsteking ging beter, maar hij vergat de slechte toestand van zijn hart. Onze confrater Arnould de Schaetzen was bij hem toen hij in het ziekenhuis te Kampala (Uganda) stierf.

Fernand was een innemende persoonlijkheid met een eigen aard. Wat een pastorale geestdrift en bezieling ! Wat een vindingrijkheid ook !

  Maandag 7 mei werd het lichaam van Fernand overgebracht van Kampala naar Mahagi. De volgende dag, na de eucharistie in de kathedraal, voorgegaan door Mgr. Sosthène Ayikuli Adjuwa, vertrok een delegatie met het lichaam naar Bunia, waar de avondwake plaats vond.

De begrafenisplechtigheid heeft plaats op woensdag 9 mei. Moge Fernand in vrede rusten !

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 963 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License