missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater René Van Gansbeke

samedi 26 janvier 2019 par Jef Vleugels
  Gisterennamiddag, woensdag 23 januari 2019, is onze confrater
 
René Van Gansbeke


vredig en reeds onbewust in het ziekenhuis Sint-Jan te Brugge overleden. Hij was er sinds een week opgenomen.

René werd geboren op 19 oktober 1930 te Sint-Maria-Horebeke in de provincie Oost-Vlaanderen. Hij was de jongste van vijf kinderen. Vader was molenaar en zou jong sterven. Na de lagere school in zijn geboortedorp, volgde René de Grieks-Latijnse humaniora in het Sint-Antoniuscollege te Ronse, maar na de vierde Latijnse stapte hij over naar de vierde en derde ’Moderne’ te Nederbrakel. In 1948 treedt hij in bij de Witte Paters en volgt twee jaar Latijn te Thy-le-Château. Na twee jaar filosofie te Boechout, doet hij het noviciaat te Varsenare, gevolgd door vier jaar theologie te Heverlee, waar hij op 7 juli 1956 zijn missionariseed aflegt en op 21 april 1957 priester wordt gewijd. René wordt geapprecieerd om zijn open en spontaan karakter. Hij is edelmoedig en wilskrachtig. Hij is praktijkgericht en leeft zich uit in handenarbeid. "Les yeux pétillants de malice et de bonne humeur. Un caractère heureux". Hij is helemaal geen intellectueel, maar heeft een diep geestelijk leven. Zijn gezondheid is niet honderd percent. Tijdens zijn laatste winter in Heverlee, glijdend op het basketterrein, loopt René een hersenschudding op en moet een jaar rusten. Men benoemt hem toch, in juni 1957, tot econoom te Thy-le-Château. Als hij dan eindelijk naar Afrika mag vertrekken, moet hij nog eerst de zes maanden ’dienstplicht’ vervullen aan de universiteit van Leuven.

Op 5 oktober 1960 vertrekt René naar ’Sud-Est-Congo’, waar hij onderpastoor wordt te Bagira (Bukavu) en Swahili leert. Daarna volgen de benoemingen elkaar in een snel rythme op : Walungu, Burhale, Ciherano en terug naar Bagira tot aan zijn eerste verlof. In augustus 1967 moet hij omwille van de opstand van Schramme zich voor enkele maanden in veiligheid brengen te Rutshuru. In juli 1969 wordt hij pastoor te Kashofu op het eiland Ijwi, waar hij het Mashi leert. Tijdens zijn verlof in 1971 neemt hij deel aan de grote retraite in Villa Cavaletti. Terug in Congo wordt hij in januari 1981 pastoor te Ciherano. Wat opvalt is dat René zeer dicht staat bij de gewone mensen ; hij dringt zich niet op en kan luisteren naar zijn parochianen. Maar lang op dezelfde plaats blijven is hem niet gegund : in juli 1983 wordt hij terug naar Bagira gestuurd, vanwaaruit hij nog gedurende enkele maanden een interim zal doen te Kashofu. Na de sessie-retraite te Jeruzalem in september 1986 heeft men hem nodig in het bisdom Kilwa-Kasenga als onderpastoor te Pweto. Weer een nieuwe taal voor René, want men spreekt er Chibemba. Hij schrijft dat het kristelijk leven er op een laag pitje staat en er zijn dan ook praktisch geen dopen noch huwelijken meer... Zijn relaties met de burgerlijke autoriteiten zijn uitstekend. Hij blijft er vijf jaar, waarna hij weer van bisdom verandert en in september 1994 onderpastoor wordt te Lubuye in het bisdom Kalemie.

Naast het gewone pastorale werk wordt René aalmoezenier van de Soeurs de St-Joseph Auxiliatrices de l’Eglise en geeft hij ook les aan hun novicen. Hij is tevens aalmoezenier van de Benedictinessen Soeurs Servantes des Pauvres (van Angers in Frankrijk). René bedient ’de phonie’ met onze piloot Denis Esnault, voor wie hij bij elke tusssenlanding klaar staat langs de startbaan met een boterham en een coca cola. In 1997 wordt hij verantwoordelijke van de gemeenschap en raadslid van de Regionaal. Samen met een Franse confrater, Michel Grelet, lanceert hij de Charismatische Beweging in heel het bisdom. In Kibuye zelf organiseren ze genezingsmissen, plegen exorcismen en leiden de Zeven Weken voorbereiding op de uitstorting van de Heilige Geest. Om dat alles degelijk te omkaderen stichten zij het "Centre Neema" met de nodige zalen en slaapplaatsen. En hun werk werpt vruchten af en trekt veel gelovigen aan. René is ook nog diocesaan verantwoordelijke van de Equipes Notre-Dame. De tandem Michel en René kunnen hun werk voortzetten tot de Witte Paters zich in 2008 uit het bisdom terugtrekken.

Telkens René op verlof kwam werd hij opgevangen te Deftinge bij de Zusters van Vincentius a Paolo, waar zijn moeder in het rusthuis verbleef. Hij was er echt thuis. Na zijn definitieve terugkeer in België zal hij er twee jaar verblijven, waarvan een lange tijd voor revalidatie na het (niet al te goed geslaagd) plaatsen van knieprotheses. Ook vanuit Brussel zal hij bij begrafenissen van hun zusters blijven voorgaan. Begin november 2010 wordt René in de Linthoutstraat benoemd voor de onthaaldienst. Plichtsgetrouw zal hij die dienst vele jaren waarnemen en confraters en andere gasten verwelkomen en verzorgen. Alles moest tot in de puntjes in orde zijn. Zijn broer Abel baatte in Sint-Agatha-Berchem een marsepeinfabriek uit. Bij gelegenheid deelde René dan ook aan zijn personeel lekkere marsepein uit of hij bracht mattentaarten mee uit Dendermonde... René blijft lid van de Focolarini en met Jean-Paul Steenackers en Thierry Janssens neemt hij regelmatig deel aan de bijeenkomsten in Rotselaar, de Mariapolis voor gans België. Met Piet Tibax zaliger is hij een van de grote promoteurs van het Marialegioen in Vlaanderen en in het Brusselse. In de Linthoutstraat lanceert hij een groep van de Rozenkrans tot O.L.V. van de Voortdurende Bijstand, die zich nu nog altijd eens per maand verenigt in onze kapel en vier rozenhoedjes bidt.

René was altijd een voorstander van het strikt opvolgen van de regels. Dat gold voor het Marialegioen en zijn vermaarde statuten, dat gold ook voor de Catechismus van de Katholieke Kerk. René bad iedere dag zijn rozenhoedje, ging iedere maand trouw te biechten. Hij is nooit ook maar een streepje afgeweken van de weg die hij als jongeling voor zich had gezien. En zo heeft hij velen geinspireerd. En zeker is dat hij nu voor ons en vele anderen zal blijven bidden.

  Het afscheid en de verrijzenisviering zallen plaats hebben op dinsdag 29 januari om 10u30 in onze kapel te Varsenare.

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 770 / 1152704

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License