missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Maurice Mertens

mardi 23 août 2011 par J.V.
Maandagvoormiddag (22 augustus 2011) vernamen wij dat onze confrater
 
 
Pater Maurice Mertens


 
even na middernacht was overleden. Het nieuws kwam niet onverwacht, want de laatste tijd ging Maurice fel achteruit.

Maurice werd op 4 februari 1925 geboren te Geetbets, een gemeente in het arrondissement Leuven, in een goed christelijk werkmansgezin met 15 kinderen. Maurice was de voorlaatste en heeft al zijn voorgangers overleefd. Zijn secundaire studies deed Maurice in het Sint-Jan Berchmanscollege te Diest. Hij trad binnen bij de Witte Paters te Boechout in 1945. Na het noviciaat te Varsenare, begon hij zijn studies theologie te Marienthal (1948-1949) om ze te beëindigen te Heverlee, waar hij op 21 juli 1951 zijn eed aflegde. Tijdens zijn vormingsjaren beschreven zijn professoren hem als een man vol enthousiasme, edelmoedig, sociaal voelend, aanstekelijk en mededeelzaam ; een goede psycholoog die mensen kan motiveren en met wie ieder zich op zijn gemak voelt ; geen intellectueel hoogvlieger maar iemand met zijn twee voeten stevig op de grond.

Op 12 april 1952 werd Maurice te Heverlee priester gewijd. Na het volbrengen van zijn dienstplicht in de vorm van de toen gebruikelijke zes maanden aan het Interfacultair Instituut voor de Kolonie aan de universiteit van Leuven, was hij klaar om te vertrekken.

Op 1 april 1953 vertrok Maurice met Sobelair naar Bukavu, waar hij in Burhale begint met het leren van de taal. Hij schrijft : "Ik denk dat ik de hemel op mijn twee knieën mag bedanken dat ik in zo’n post mag beginnen, want Burhale ligt mij al goed aan het hart : ik hou van het volk hier, die kalme, eenvoudige, goeie Bashi’s, die nog zo open staan voor het geloof. En ik hou van hun taal. Ik vind het Mashi een prachtige taal, en ik doe niets liever dan ze in te studeren en dan vergeet men dat ze zo moeilijk is. Daarbij, wie geen liefde heeft voor de taal, heeft ook geen liefde voor het volk dat die taal spreekt". Daar maakt hij ook de zware aardbeving mee die de kerk en de missie deed instorten.

In februari 1954 wordt hij onderpastoor benoemd in de Sint-Theresiaparochie te Bukavu, met als speciale functies directeur van de scholen en aalmoezenier van het hospitaal. Daar beleeft hij ook de strijd voor de onafhankelijkheid, waarbij zijn confrater Renaat De Vos werd vermoord. Om in 1961 voor de eerste keer op verlof te kunnen gaan, moest hij als een vluchteling het Kivu-meer in een bootje oversteken naar Rwanda. Na de "grote retraite" te Frascati, vinden wij Maurice in september 1961 als onderpastoor terug in de Heilige Familieparochie van Bagira, vlak bij Bukavu, met een Congolese priester als pastoor. Hij voelt zich meer en meer thuis in Bukavu.

In juli 1963 verhuist Maurice naar het aartsbisdom om er de taak van secretaris en kanselier op zich te nemen in dienst van Mgr. Van Steene. Deze taak bleef hij vervullen onder diens opvolger, Mgr. Mulindwa. Naast zijn administratief werk, werd hij ook officieel "pastoor van de Blanken" benoemd en gaf hij bij gelegenheid les in het atheneum en in de verplegersschool. In 1964 maakt hij de opstand mee van de Simba’s, de huurlingen, de tussenkomst van de Belgische Para’s… Na een kort verlof eind 1965, keert Maurice terug naar Bukavu en maakt er de crisis mee van Schramme en zijn huurlingen. 218 missionarissen vonden in die jaren (1964-1968) de dood, waaronder 10 Witte Paters (voor hen allen werd het Memoriaal Kongolo opgericht te Gentinnes). Voor Maurice was het welletjes geweest. Op 7 augustus 1967 keert hij definitief naar België terug.

Dan begint voor onze actieve en geëngageerde missionaris een totaal nieuw leven. Op 1 november 1967 wordt Maurice legeraalmoezenier benoemd bij de Belgische strijdkrachten in Duitsland, meer bepaald te Soest. Op 1 november 1970 wordt hij overgeplaatst naar Aachen. Zijn laatste legerbenoeming brengt hem op 1 oktober 1980 naar Brasschaat, waar hij nog bijna tien jaar zal blijven. Al die jaren was hij de graag geziene parochieherder van de soldaten en de officieren en hun families, die hij pastoraal begeleidde met catechese, liturgie en sacramenten. Ook hier was Maurice een gelukkig man, dienstbaar en uitermate geapprecieerd.

Eind februari 1990 gaat Maurice op pensioen, maar reeds op 1 maart begint hij als rector van de Zwartzusters te Lier, waarbij hij ook – op de laatste jaren na – aalmoezenier is van het groot Rusthuis Sint-Jozef, waar diezelfde zusters werkzaam zijn. Begin 2010 begint Maurice verward te worden. In maart wordt hij overgebracht naar Avondrust te Varsenare, omdat zijn toestand een constante oppas vereist. Hij leefde meer en meer in het verleden, los van de actualiteit, maar steeds opgewekt, optimistisch en nooit om een praatje verlegen…

Hij was klaar voor zijn laatste reis. Hij had zelf de details van zijn begrafenis netjes voorbereid. Nu is hij opgewekt en enthousiast pratend de hemel ingestapt.

  De uitvaartliturgie zal plaats vinden op zaterdag 27 augustus 2011, om 11 uur te Varsenare in onze kapel, gevolgd door de teraardebestelling op ons kerkhof.  

De confraters die verlangen te concelebreren brengen een albe en een paarse stola mee. Gelieve pater econoom van Varsenare te verwittigen van uw aanwezigheid.

 
J.V.
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 803 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License