missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Gaby Claerhout

lundi 4 décembre 2017 par Jef Vleugels
  Zoals Luc Putzeys reeds meldde, is onze confrater
 
Gaby Claerhout


zaterdagavond, 2 december 2017, omstreeks kwart na acht, zachtjes ingeslapen in zijn kamer op Avondrust.

Gaby werd geboren op 19 juli 1935 te Pittem in West-Vlaanderen, in een welgesteld landbouwgezin met acht kinderen. Na de gemeentelijke lagere school trok Gaby naar het college in Tielt voor de Grieks-Latijnse humaniora. In september 1954 trad hij binnen bij de Witte Paters te Boechout. Zijn oom René Claerhout was werkzaam in het toenmalige Belgisch Congo. Benoemd in Canada, kan hij, omwille van een slecht geïnterpreteerde foto van zijn longen, slechts enkele dagen voor het einde van het noviciaat te Varsenare vanuit Le Havre naar Eastview vertrekken, waar hij nog zes dagen noviciaat moet doen... Op 18 juni 1960 legt hij in Eastview zijn missionariseed af en op 28 februari 1961 wordt hij er priester gewijd. Zijn professoren beschrijven hem als een waardevol element, een man met veel gezond verstand, eerder een handwerker dan een groot intellectueel, zeer evenwichtig, toegewijd, man van plicht, delicaat in de omgang. Hij heeft zeker een talenknobbel en is sportief. Hij is ook een man van gebed en nederig. Als benoeming verlangt hij te werken onder een Afrikaanse bisschop en in een Engelstalig land, bij voorkeur "Ghana, Nyasaland of Tanganyika". Het wordt Uganda.

In december 1961 is Gaby onderpastoor te Kalungu in het bisdom Masaka, toen nog een kleine parochie met 7000 katolieken en geen Zusters noch Broeders. Enkele maanden later verhuist hij al naar Villa Maria. Daar maakt hij de "schoolstrijd" mee, waarbij zowel de regering als de biscchoppen de scholen opeisen. In 1967 doet Gaby een interim als econoom in het ’Bukalasa Seminary’ en keert daarna terug naar Kalungu, waar hij ook na zijn verlof zijn taak als onderpastoor weer opneemt. Op 17 februari 1969 wordt hij pastoor te Bumangi op de Sese-Islands in het Victoriameer. In een brief van januari 1977 meldt Gaby fier dat alle WP-gemeenschappen voor het eerst ’mixed’ zijn in het bisdom, dus met minstens één inheems priester. In juni 1977 - pater Jack Thora is dan regionaal en het dictatoriaal beleid van Idi Amin nog niet beëindigd -, wordt zijn – en ook die van tientallen andere missionarissen – ’entry permit’ niet hernieuwd. "Volgens de regering kan mijn werk door een Afrikaan gedaan worden", schrijft hij. Hij vervolgt : "Na 16 jaar in de pastoraal in Afrika, voel ik me meer Afrikaan dan Europeaan en ik hoop dat er wel ergens een achterpoortje zal openstaan om terug naar Afrika te gaan".

Dat ’achterpoortje’ wordt Tchad, waar de Witte Paters in december 1977 voor het eerst een parochie overnemen. Na afspraak met Mgr. Régis Belzille, Canadees, valt de keuze op Doguindi in het bisdom Moundou. Gaby – na een korte aarzeling omdat hij schrik heeft voor "nilotic and musical languages" - wordt de verantwoordelijke van het team. Ook pater Dominique Nothomb, overgekomen uit Rwanda, maakt er deel vanuit en wordt verantwoordelijke van het Catechetisch Centrum dat afhangt van de parochie. In mei 1981 sterft Gaby’s vader ; hij verneemt het slechts drie weken later. Niet alleen de post in het land werkt slecht, maar ook de scholen. Tchad zit trouwens zonder regering – Libië bezet het Noorden van het land alsook de hoofdstad. Het land zelf is verdeeld. In die context logeert Gaby de zwaar gekwetste kolonel Kamougué, oud vice-voorzitter van de regering Ouddeï en nu op de vlucht voor Hissène Habre ; na verzorging helpt Gaby hem de grens over naar Noord-Cameroen. Daarom, na vier dagen gevangenis te Moundou, wordt hij op 11 september1982 overgebracht naar N’Djaména. Hij wordt er opgesloten in een klein lokaal waar zich reeds een veertigtal gevangenen bevinden. 26 dagen lang zal hij hun wel en wee delen. "We deelden dezelfde vloer, hetzelfde voedsel en dezelfde beestjes". Op 8 oktober, wordt hij discreet het land uitgezet via Kameroen. Bisschoppen en personeel, zowel van Moundou als van N’Djaména, hielpen in die moeilijke dagen met veel tact en toewijding. Gaby beschreef zijn belevenissen in acht lange bladzijden op vraag van Mgr. Belzille. Walter Aelvoet getuigde in die dagen : "Il a fait tout simplement son devoir de chrétien et de prêtre, en sauvant d’une mort certaine, un homme que hier encore, et pendant des années, tout le Sud du pays acclamait…"

Wat kon er beter zijn om Gaby een weldoende boost te geven dan een sessie/retraite te Jeruzalem ? Terug in België helpt hij enkele maanden in het Jeugdcentrum te Varsenare, maar begin mei 1984 is er geen houden meer aan en vertrekt hij terug, deze keer naar Burkina Faso, waar hij zich te Kaya aan de taal zet, het mooré, de taal van de Mossi. Begin 1968 wordt hij te Barsalogo benoemd, waar hij in juni 1988 pastoor wordt en 27 jaar zal blijven. De parochie omvat een vijftigtal dorpen. Hij is er niet alleen belast met de pastorale vorming en verantwoordelijkheid van de leken. Tevens staat hij aan het hoofd van de ontwikkelingssamenwerking van het ganse bisdom, niet alleen bij noodsituaties, vaak veroorzaakt door de droogte, maar ook voor alfaberisering, gezondheid, opleiding en gemeenschappelijke projecten. In 1996 wordt Gaby als spoedgeval naar Frankrijk overgebracht met een gebroken heup. In 2010, komt hij ondanks een hevige palucrisis met de motor naar de parochie terug, valt en breekt enkele ribben. Maar het jaar eindigt op een vrolijke noot, want hij wordt voor zijn verdiensten Chevalier de l’Ordre National benoemd. In september 2011, terug uit verlof, vraagt de bisschop hem in een van zijn sukkursalen de stichting van een nieuwe parochie op gang te trekken, namelijk te Dablo.

Ondertussen werd hij regelmatig behandeld voor huidkanker in het aangezicht en aan zijn rechteroor. De nieuwe parochie telt een twintigtal dorpen. Dank zij veel helpende handen, die Gaby heeft gevonden, wordt de parochie in maart 2014 officieel opgericht. Ondertussen werd Gaby getroffen door een eerste beroerte en naar België overgevlogen. Ondanks zijn toestand en op aandringen van bisschop Kabore, keert Gaby in augustus 2014 terug naar Dablo, maar reeds eind december verplicht een gebarste heup een laatste en definitieve repatriering.

Terug uit het hospitaal in Brugge, vervoegt Gaby onmiddelijk Avondrust. We zijn dan eind februari 2015. Vanuit zijn rolstoel heeft hij zijn langzame aftakeling moedig et met een glimlach gedragen ; zeer discreet vermeed hij personeel of confraters lastig te vallen. Zijn gebed en toewijding bleven op Afrika gericht. "Dès la réception de la triste nouvelle, les cloches de toutes les églises de la paroisse de Dablo ont sonné le glas", schrijft Abbé Olivier Lompo, de pastoor. "Comme on dit chez nous, un baobab est tombé", voegt Luc Kola, provinciaal van de PAO, er aan toe. Gaby, die zo’n grote werker was, ruste nu in vrede.

  De Verrijzenisliturgie voor Gaby zal plaats hebben op donderdag 7 december om 10 uur 30 in onze kapel te Varsenare.

Concelebranten brengen albe en witte stola mee.

 

Gelieve de plaatselijke econoom te verwittigen van uw komst.

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 799 / 1152704

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License