missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Maurice Callant

lundi 12 février 2018 par Webmaster
  Onze confrater
 
Maurice Callant


is te Varsenare op zaterdag 10 februari 2018 overleden.
Hij was 97.

Maurice werd op 14 juli 1920 te Oudenaarde geboren. Zijn oudere broer, Albert, werd priester van het bisdom. Na drie jaar Moderne Humaniora bij de Jozefieten te Geraardsbergen, schakelde Maurice over naar de Klassieke Humaniora in het O.L.Vrouwcollege te Oudenaarde.

In mei 1941 richtte hij een minuscuul kaartje aan de overste van Boechout met één zinnetje : "Ik verlang opgenomen te worden in de sociëteit der Witte Paters" en in september trad hij binnen. De oorlogsomstandigheden beïnvloedden het verder verloop van zijn vorming : noviciaat te Sint-Kruis bij Brugge ; theologie te Heverlee (september 1944-augustus 1946) en Marienthal (september 1946-juni 1948). Maurice legt zijn missionariseed af te Heverlee op 6 april 1947 en wordt er priester gewijd door Mgr. Durieux op 29 maart 1948.

Tijdens al die vormingsjaren beschrijft men Maurice als een goed man, zeer edelmoedig en altijd klaar om dienst te bewijzen. Zijn godsvrucht zit diep. Hij is geen intellectueel hoogvlieger, maar zijn goed hart compenseert dat ruimschoots. Hij heeft een gelijkmatig karakter, is altijd tevreden, eenvoudig en zeer sociaal. Hij houdt van handenarbeid. En men kan staat op hem maken.

Benoemd in Burundi vertrekt Maurice op 15 september 1948. Zijn eerste post wordt Makamba in het bisdom Gitega. Zoals de traditie het wil, begint hij als onderpastoor en directeur van de lagere scholen ; ondertussen leert hij de taal. Hij had het in het begin moeilijk, zo schrijft pater Hellemans, om de nuances van de taal te vatten, maar, zo voegt de regionaal er aan toe, vastberaden als hij is, zal hij zeker slagen. Zijn inzet voor de scholen werpt vruchten af. Eind 1955 maakt Maurice deel uit van de stichters van Gisuru. Hij heeft een uitzonderlijk goed geheugen om de namen van de mensen te onthouden. Pater Van Hoof, regionaal, schrijft in april 1956 : "Onverstoorbaar kalm en eindeloos geduldig... Doet veel goed door zijn beminnelijkheid en omdat hij iedereen kent".

Na zijn verlof en de grote retraite te Mours, keert Maurice in 1959 terug naar Makamba. Niet voor lang echter, want in maart 1961 wordt hij stichtend pastoor van Martyazo in het bisdom Bururi. "C’est un grand travailleur, homme de bon sens qui ne s’emballe pas et a les deux pieds bien par terre. Démarche lourde et lente d’un paysan. Il ne se fâche pas, ne s’impatiente pas. Il semble avoir la mission bien en main, les gens l’estiment", noteert pater Braeckers, regionaal.

In 1966 volgt Maurice een recyclage te Parijs.
Terug in Burundi bereidt hij vanuit Makamba de stichting voor van Mabanda, waar hij zich in augustus 1967 als pastoor-deken installeert. Die verkiezing als deken bracht hem wat in verlegenheid, noteert pater Quintard, regionaal. Maurice is vooraan in de vijftig en zou graag vele pastorale vernieuwingen invoeren, maar bij gebrek aan jongere confraters valt dat moeilijk.

Maurice heeft steeds het welzijn van de parochie voor ogen. Hij blijft in Mabanda werkzaam tot zijn verlof in april 1976. Bij zijn terugkeer wordt hij verantwoordelijke te Rutana, waar hij zal blijven tot in juli 1984.

Na zijn verlof, begin februari 1985, wordt Maurice benoemd te Masango in het bisdom Bubanza.

Reeds voorafgegaan door zoveel andere missionarissen en andere confraters wordt ook Maurice op 19 oktober 1986 het land uitgezet, "remercié pour mes services au Burundi depuis 1948", schrijft hijzelf. Deze woorden werden door Maurice bijgevoegd op een formulair te Brussel. Een confrater getuigt : "Maurice a achevé sa course apostolique au Burundi de la même manière qu’il l’a parcourue pendant presque 40 ans, dans la discrétion, la modestie et la profondeur. Curé expérimenté qui a su conduire ses paroisses de Mabanda et Rutana à travers toute sorte d’écueils avec un zèle éclairé. Homme du Sud, du Mosso (Gisuru), Maurice a de quoi rendre grâce pour tout le bien que le Seigneur a réalisé à travers son ministère apostolique. Nul doute que le don de sagesse qui l’habite l’aidera à trouver sa place là où il sera envoyé".

Maurice wordt al vlug benoemd tot aalmoezenier van het rusthuis ’Heiderust’ te Genk. Daar bewijst hij jaren dienst, zoals hij het altijd in Burundi heeft gedaan : minzaam, vriendelijk, eenvoudig, attent en dienstbaar. Bijna 14 jaar lang. Eind 2000 is Maurice aan rust toe en biedt hij zijn ontslag aan als aalmoezenier.

Maurice gaat naar onze gemeenschap van de Katelijnevest te Brugge. Begin maart 2004 verkiest hij naar Varsenare te gaan, waar verzorging is voorzien. Daar hebben wij hem nog jaren zien genieten, trouw aan zichzelf, met een monkel volgend wat rondom hem wordt verteld, en met af en toe zijn zeg over wat zich afspeelt rondom hem en in de wereld, nog steeds dienstbaar en attent in de gemeenschap. Fysisch houdt hij zich kranig om toch maar niet naar Avondrust te gaan...

In de nacht van 9 op 10 februari is Maurice gevallen. Zijn huisdokter is nog gekomen. In de namiddag is hij zachtjes overleden. Even discreet heengegaan als hij heeft geleefd... Hij ruste nu in vrede.

  De verrijzenisliturgie van onze confrater zal plaats hebben op donderdag 15 februari om 10u30 in onze kapel te Varsenare.

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 714 / 1152704

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License