missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Frans Verresen

lundi 12 mars 2018 par Jef Vleugels
  Op vrijdag 9 maart 2018 is onze confrater
 
Frans Verresen


in het ziekenhuis Sint-Jan te Brugge overleden. Hij verbleef daar sinds enkele dagen.

Frans werd op 19 augustus 1927 te Antwerpen geboren. Zijn vader was schrijnwerker en moeder verkocht brood. Frans volgde de klassieke humaniora in het Sint-Jan-Berchmanskollege te Antwerpen, behalve de retorica in het Sint-Jozefskollege te Aalst, omdat de ’vliegende bommen’ Antwerpen onveilig maakten. Hij was lid van de K.S.A. en leider van de Knapen. Hij zong in het knapenkoor van de kathedraal van Antwerpen. In september 1945 trad hij binnen bij de Witte Paters te Boechout en deed zijn noviciaat te Varsenare. Voor zijn eerste jaar theologie trok hij naar Marienthal, voor de volgende jaren was het Heverlee. Daar legde hij op 29 juli 1951 zijn missionariseed af en werd op 12 april 1952 priester gewijd. Zijn professoren beschrijven Frans als een hartelijk en gemoedelijk man, joviaal, maar nogal bedeesd en teruggetrokken. Hij is altijd bereid dienst te bewijzen en delicaat in de omgang. Frans is een gewetensvolle werker, evenwichtig, een goed organisator. Zijn geestelijke overtuiging zit diep. Allen noteren dat hij zeer goede resultaten bereikt in zijn werk bij de jeugdbewegingen. Na zijn wijding behaalde Frans aan de Franstalige sectie van de universiteit van Leuven een "licence en Sciences Pédagogiques et en Orientation Professionnelle" (1952-1956). Hij voelde niets voor een benoeming in Noord-Afrika, maar had voor de rest geen voorkeur.

Op 10 oktober 1956 vertrekt Frans met Sobelair naar het bisdom Kasongo in Congo. Hij begint als onderpastoor en directeur van de scholen te Shabunda, verhuist een jaar later naar Kasongo, waar hij in juli 1958 inspecteur van het onderwijs wordt. Eind 1959 wordt hij ook nog tot directeur van het college benoemd. In maart 1961 brengen de onlusten rond de onafhankelijkheid hem tot een gedwongen verlof in België. Na de grote retraite in Villa Cavalletti, wordt hij in december 1961 rector benoemd van het Kleinseminarie van Mungombe ; hijzelf geeft er Latijn, godsdienst en geschiedenis. In een brief van 1962 schrijft hij : "Er bestaan in gans ons bisdom geen sociale werken, geen Katholieke Actie (tenzij Marialegioen). Enfin, we staan vijf jaar achter tegenover andere bisdommen". In juli 1963 keert hij terug naar Shabunda, waar hij onderpastoor is en tevens godsdienst onderwijst aan het atheneum. In juli verlaat hij nogmaals het land dat lijdt onder de opstand van de Mulelisten. Hij gaat dan een jaartje lesgeven te Thy-le-Château aan onze late roepingen. In juli 1965 vinden we Frans terug in Lumen Vitae voor een aggiornamento in de catechese wat een grote ommekeer in zijn leven zal teweegbrengen.

In juli 1966 vervoegt hij het Centre interdiocésain de catéchèse te Bukavu. De opstand van Schramme verplicht hem eens temeer het land te verlaten. Vanuit Boechout neemt hij dan een tijd deel aan de missieanimatie en preekt retraites. Terug in Shabunda in juni 1968 onderwijst hij opvoedkunde in het college Don Bosco ; in 1971 wordt hij diocesaan verantwoordelijke voor de catechese in het bisdom Kasongo, waarvoor hij het Catechetisch Centrum van Itemene sticht in 1972. In 1980 is Frans onderpastoor te Kakutya. In 1983 zet hij zijn werk voort in het naar Kinkungwa overgebracht catechetisch centrum. Tijdens de onlusten van 1991 wordt Frans geëvacueerd en gaat hij een handje toesteken bij onze confraters van de H.Hartparochie te Antwerpen. Hij keert enkele maanden later terug naar Kinkungwa. In oktober 1993 wordt hij belast met de geestelijke vorming van de zusters Franciskanessen te Sola (stichting van Manage in België). In maart 1997 wordt Frans nogmaals geëvacueerd richting België. In augustus wordt hij aalmoezenier benoemd van Fomulac bij Bukavu. Tot zijn laatste grote benoeming hem naar het aartsbisdom Lubumbashi voert, naar Katuba-Sainte Bernadette.

Frans wordt er al vlug dé referentie voor catechetisch onderricht. Hij is verantwoordelijk voor de opleiding van alle vrijwilligers-catechisten van de 40 stadsparochies. Hij organiseert voor hen meerdere sessies per jaar. De aartsbisschop had het volle vertrouwen in de manier van evangeliseren en de pastorale aanpak van de Witte Paters en verplichtte alle parochies, ook die afhingen van andere congregaties, het systeem van 3-4 jaar catechese toe te passen. Frans, die zelf nooit ergens pastoor is geweest, is wel een heel goede pedagoog en lesgever. Op de parochie Sainte- Bernadette, tijdens de Goede Week, heeft hij vele jaren de drie dagen durende retraite voor honderden doopleerlingen met enthousiasme op zich genomen. De homilies van Baba Frans werden ook zeer op prijs gesteld, zowel om de inhoud als om de mooie taal. Hij was ook blij bijbellessen te geven in het noviciaat van de Soeurs de St. Joseph. Ook bij de Soeurs de Sainte Ursule werd hij geäpprecieerd. Frans stond altijd klaar om uit te voeren wat de pastoor hem vroeg : voorgaan in vieringen her en der, ziekenzalving, hospitaalbezoek... Alles te voet, soms grote afstanden. Pas toen hij 80 jaar geworden was nam hij het openbaar vervoer of liet hij zich door een confrater ergens brengen met de wagen (zelf heeft hij nooit autogereden). De mensen waren blij hem te ontmoeten op straat om een babbeltje te slaan. Hij had een goede band met de parochianen. Hij hielp ook veel sukkelaars in nood. In 2010 schreef Frans nog in "Kerk en Leven" : "Een zeer rijke klasse zoeft door de straten in blinkende wagens, maar in de volkswijken is er miserie".

Op 12 juni 2014 komt Frans, op beslissing van de Raad van de PAC, definitief naar België terug. Hij verkoos zich terug te trekken in Antwerpen, zijn geboortestad. Hij was echter helemaal niet meer in vorm, maar scheen zich daar geen rekenschap van te geven. Enkele maanden later oordeelden de verantwoordelijken dat hij best naar Avondrust zou worden overgebracht. Frans onderging het gelaten en bleef zich afvragen waarom hij niet meer in Afrika was... Hij las nog dikke boeken en beluisterde nog steeds bekende opera’s terwijl hij meezong en de maat sloeg. Stilaan werd hij meer en meer kortademig. Zijn algemene toestand ging achteruit. Hij overleed in het Sint-Janshospitaal te Brugge in de vroege morgen van vrijdag 9 maart. Hij ruste in vrede !

  De Verrijzenisliturgie zal plaats hebben op woensdag 14 maart om 10 uur 30 in onze kapel te Varsenare.

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 657 / 1152704

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License